ὑπομένω

See also: υπομένω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ μένω (ménō).

Pronunciation

 

Verb

ὑπομένω • (hupoménō)

  1. to remain
  2. to endure

Conjugation

   Present: ὑπομένω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπομένω ὑπομένεις ὑπομένει ὑπομένετον ὑπομένετον ὑπομένομεν ὑπομένετε ὑπομένουσῐ(ν)
subjunctive ὑπομένω ὑπομένῃς ὑπομένῃ ὑπομένητον ὑπομένητον ὑπομένωμεν ὑπομένητε ὑπομένωσῐ(ν)
optative ὑπομένοιμῐ ὑπομένοις ὑπομένοι ὑπομένοιτον ὑπομενοίτην ὑπομένοιμεν ὑπομένοιτε ὑπομένοιεν
imperative   ὑπόμενε ὑπομενέτω ὑπομένετον ὑπομενέτων   ὑπομένετε ὑπομενόντων
active
infinitive ὑπομένειν
participle m ὑπομένων
f ὑπομένουσᾰ
n ὑπομένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπέμενον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέμενον ὑπέμενες ὑπέμενε(ν) ὑπεμένετον ὑπεμενέτην ὑπεμένομεν ὑπεμένετε ὑπέμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπομενέω (Attic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπομενέω ὑπομενέεις ὑπομενέει ὑπομενέετον ὑπομενέετον ὑπομενέομεν ὑπομενέετε ὑπομενέουσῐ(ν)
optative ὑπομενέοιμῐ ὑπομενέοις ὑπομενέοι ὑπομενέοιτον ὑπομενεοίτην ὑπομενέοιμεν ὑπομενέοιτε ὑπομενέοιεν
active
infinitive ὑπομενέειν
participle m ὑπομενέων
f ὑπομενέουσᾰ
n ὑπομενέον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπομενῶ (Attic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπομενῶ ὑπομενεῖς ὑπομενεῖ ὑπομενεῖτον ὑπομενεῖτον ὑπομενοῦμεν ὑπομενεῖτε ὑπομενοῦσῐ(ν)
optative ὑπομενοίην / ὑπομενοῖμῐ ὑπομενοίης / ὑπομενοῖς ὑπομενοίη / ὑπομενοῖ ὑπομενοῖτον / ὑπομενοίητον ὑπομενοίτην / ὑπομενοιήτην ὑπομενοῖμεν / ὑπομενοίημεν ὑπομενοῖτε / ὑπομενοίητε ὑπομενοῖεν / ὑπομενοίησᾰν
active
infinitive ὑπομενεῖν
participle m ὑπομενῶν
f ὑπομενοῦσᾰ
n ὑπομενοῦν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπέμεινᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέμεινᾰ ὑπέμεινᾰς ὑπέμεινε(ν) ὑπεμείνᾰτον ὑπεμεινᾰ́την ὑπεμείνᾰμεν ὑπεμείνᾰτε ὑπέμεινᾰν
subjunctive ὑπομείνω ὑπομείνῃς ὑπομείνῃ ὑπομείνητον ὑπομείνητον ὑπομείνωμεν ὑπομείνητε ὑπομείνωσῐ(ν)
optative ὑπομείναιμῐ ὑπομείνειᾰς / ὑπομείναις ὑπομείνειε(ν) / ὑπομείναι ὑπομείναιτον ὑπομειναίτην ὑπομείναιμεν ὑπομείναιτε ὑπομείνειᾰν / ὑπομείναιεν
imperative   ὑπόμεινον ὑπομεινᾰ́τω ὑπομείνᾰτον ὑπομεινᾰ́των   ὑπομείνᾰτε ὑπομεινᾰ́ντων
active
infinitive ὑπομεῖναι
participle m ὑπομείνᾱς
f ὑπομείνᾱσᾰ
n ὑπομεῖνᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑπομεμένηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπομεμένηκᾰ ὑπομεμένηκᾰς ὑπομεμένηκε(ν) ὑπομεμενήκᾰτον ὑπομεμενήκᾰτον ὑπομεμενήκᾰμεν ὑπομεμενήκᾰτε ὑπομεμενήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑπομεμενήκω ὑπομεμενήκῃς ὑπομεμενήκῃ ὑπομεμενήκητον ὑπομεμενήκητον ὑπομεμενήκωμεν ὑπομεμενήκητε ὑπομεμενήκωσῐ(ν)
optative ὑπομεμενήκοιμῐ / ὑπομεμενηκοίην ὑπομεμενήκοις / ὑπομεμενηκοίης ὑπομεμενήκοι / ὑπομεμενηκοίη ὑπομεμενήκοιτον ὑπομεμενηκοίτην ὑπομεμενήκοιμεν ὑπομεμενήκοιτε ὑπομεμενήκοιεν
imperative   ὑπομεμένηκε ὑπομεμενηκέτω ὑπομεμενήκετον ὑπομεμενηκέτων   ὑπομεμενήκετε ὑπομεμενηκόντων
active
infinitive ὑπομεμενηκέναι
participle m ὑπομεμενηκώς
f ὑπομεμενηκυῖᾰ
n ὑπομεμενηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • → Greek: υπομένω (ypoméno) (learned)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.