μενεπτόλεμος
Ancient Greek
Etymology
From μένω (ménō, “to remain”) + πτόλεμος (ptólemos, “battle, war”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /me.nep.tó.le.mos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /me.nepˈto.le.mos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /me.nepˈto.le.mos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /me.nepˈto.le.mos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /me.nepˈto.le.mos/
Adjective
μενεπτόλεμος • (meneptólemos) m or f (neuter μενεπτόλεμον); second declension
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | μενεπτόλεμος meneptólemos |
μενεπτόλεμον meneptólemon |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτόλεμοι meneptólemoi |
μενεπτόλεμᾰ meneptólemă | ||||||||
| Genitive | μενεπτολέμου / μενεπτολεμοῖο / μενεπτολέμοιο / μενεπτολεμόο / μενεπτολέμοο meneptolémou / meneptolemoîo / meneptolémoio / meneptolemóo / meneptolémoo |
μενεπτολέμου / μενεπτολεμοῖο / μενεπτολέμοιο / μενεπτολεμόο / μενεπτολέμοο meneptolémou / meneptolemoîo / meneptolémoio / meneptolemóo / meneptolémoo |
μενεπτολέμοιν / μενεπτολέμοιῐν meneptolémoi(ĭ)n |
μενεπτολέμοιν / μενεπτολέμοιῐν meneptolémoi(ĭ)n |
μενεπτολέμων meneptolémōn |
μενεπτολέμων meneptolémōn | ||||||||
| Dative | μενεπτολέμῳ meneptolémōi |
μενεπτολέμῳ meneptolémōi |
μενεπτολέμοιν / μενεπτολέμοιῐν meneptolémoi(ĭ)n |
μενεπτολέμοιν / μενεπτολέμοιῐν meneptolémoi(ĭ)n |
μενεπτολέμοισῐ / μενεπτολέμοισῐν / μενεπτολέμοις meneptolémoisĭ(n) / meneptolémois |
μενεπτολέμοισῐ / μενεπτολέμοισῐν / μενεπτολέμοις meneptolémoisĭ(n) / meneptolémois | ||||||||
| Accusative | μενεπτόλεμον meneptólemon |
μενεπτόλεμον meneptólemon |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτολέμους meneptolémous |
μενεπτόλεμᾰ meneptólemă | ||||||||
| Vocative | μενεπτόλεμε meneptóleme |
μενεπτόλεμον meneptólemon |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτολέμω meneptolémō |
μενεπτόλεμοι meneptólemoi |
μενεπτόλεμᾰ meneptólemă | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| μενεπτολέμως meneptolémōs |
μενεπτολεμώτερος meneptolemṓteros |
μενεπτολεμώτᾰτος meneptolemṓtătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Further reading
- “μενεπτόλεμος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- μενεπτόλεμος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- μενεπτόλεμος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- “μενεπτόλεμος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press