μακρηγορέω

Ancient Greek

Etymology

From μακρήγορος (makrḗgoros, “speaking at great length”), from μακρός (makrós, “long”) + ἀγορεύω (agoreúō, “to speak”), + -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

μακρηγορέω • (makrēgoréō)

  1. to speak at great length

Conjugation

   Present: μακρηγορέω (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μακρηγορέω μακρηγορέεις μακρηγορέει μακρηγορέετον μακρηγορέετον μακρηγορέομεν μακρηγορέετε μακρηγορέουσῐ(ν)
subjunctive μακρηγορέω μακρηγορέῃς μακρηγορέῃ μακρηγορέητον μακρηγορέητον μακρηγορέωμεν μακρηγορέητε μακρηγορέωσῐ(ν)
optative μακρηγορέοιμῐ μακρηγορέοις μακρηγορέοι μακρηγορέοιτον μακρηγορεοίτην μακρηγορέοιμεν μακρηγορέοιτε μακρηγορέοιεν
imperative   μακρηγόρεε μακρηγορεέτω μακρηγορέετον μακρηγορεέτων   μακρηγορέετε μακρηγορεόντων
active
infinitive μακρηγορέειν
participle m μακρηγορέων
f μακρηγορέουσᾰ
n μακρηγορέον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: μακρηγορῶ (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μακρηγορῶ μακρηγορεῖς μακρηγορεῖ μακρηγορεῖτον μακρηγορεῖτον μακρηγοροῦμεν μακρηγορεῖτε μακρηγοροῦσῐ(ν)
subjunctive μακρηγορῶ μακρηγορῇς μακρηγορῇ μακρηγορῆτον μακρηγορῆτον μακρηγορῶμεν μακρηγορῆτε μακρηγορῶσῐ(ν)
optative μακρηγοροίην / μακρηγοροῖμῐ μακρηγοροίης / μακρηγοροῖς μακρηγοροίη / μακρηγοροῖ μακρηγοροῖτον / μακρηγοροίητον μακρηγοροίτην / μακρηγοροιήτην μακρηγοροῖμεν / μακρηγοροίημεν μακρηγοροῖτε / μακρηγοροίητε μακρηγοροῖεν / μακρηγοροίησᾰν
imperative   μακρηγόρει μακρηγορείτω μακρηγορεῖτον μακρηγορείτων   μακρηγορεῖτε μακρηγορούντων
active
infinitive μακρηγορεῖν
participle m μακρηγορῶν
f μακρηγοροῦσᾰ
n μακρηγοροῦν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμακρηγόρεον (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμακρηγόρεον ἐμακρηγόρεες ἐμακρηγόρεε(ν) ἐμακρηγορέετον ἐμακρηγορεέτην ἐμακρηγορέομεν ἐμακρηγορέετε ἐμακρηγόρεον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμακρηγόρουν (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμακρηγόρουν ἐμακρηγόρεις ἐμακρηγόρει ἐμακρηγορεῖτον ἐμακρηγορείτην ἐμακρηγοροῦμεν ἐμακρηγορεῖτε ἐμακρηγόρουν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μακρηγορήσω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μακρηγορήσω μακρηγορήσεις μακρηγορήσει μακρηγορήσετον μακρηγορήσετον μακρηγορήσομεν μακρηγορήσετε μακρηγορήσουσῐ(ν)
optative μακρηγορήσοιμῐ μακρηγορήσοις μακρηγορήσοι μακρηγορήσοιτον μακρηγορησοίτην μακρηγορήσοιμεν μακρηγορήσοιτε μακρηγορήσοιεν
active
infinitive μακρηγορήσειν
participle m μακρηγορήσων
f μακρηγορήσουσᾰ
n μακρηγορῆσον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμακρηγόρησᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμακρηγόρησᾰ ἐμακρηγόρησᾰς ἐμακρηγόρησε(ν) ἐμακρηγορήσᾰτον ἐμακρηγορησᾰ́την ἐμακρηγορήσᾰμεν ἐμακρηγορήσᾰτε ἐμακρηγόρησᾰν
subjunctive μακρηγορήσω μακρηγορήσῃς μακρηγορήσῃ μακρηγορήσητον μακρηγορήσητον μακρηγορήσωμεν μακρηγορήσητε μακρηγορήσωσῐ(ν)
optative μακρηγορήσαιμῐ μακρηγορήσειᾰς / μακρηγορήσαις μακρηγορήσειε(ν) / μακρηγορήσαι μακρηγορήσαιτον μακρηγορησαίτην μακρηγορήσαιμεν μακρηγορήσαιτε μακρηγορήσειᾰν / μακρηγορήσαιεν
imperative   μακρηγόρησον μακρηγορησᾰ́τω μακρηγορήσᾰτον μακρηγορησᾰ́των   μακρηγορήσᾰτε μακρηγορησᾰ́ντων
active
infinitive μακρηγορῆσαι
participle m μακρηγορήσᾱς
f μακρηγορήσᾱσᾰ
n μακρηγορῆσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: μεμακρηγόρηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μεμακρηγόρηκᾰ μεμακρηγόρηκᾰς μεμακρηγόρηκε(ν) μεμακρηγορήκᾰτον μεμακρηγορήκᾰτον μεμακρηγορήκᾰμεν μεμακρηγορήκᾰτε μεμακρηγορήκᾱσῐ(ν)
subjunctive μεμακρηγορήκω μεμακρηγορήκῃς μεμακρηγορήκῃ μεμακρηγορήκητον μεμακρηγορήκητον μεμακρηγορήκωμεν μεμακρηγορήκητε μεμακρηγορήκωσῐ(ν)
optative μεμακρηγορήκοιμῐ / μεμακρηγορηκοίην μεμακρηγορήκοις / μεμακρηγορηκοίης μεμακρηγορήκοι / μεμακρηγορηκοίη μεμακρηγορήκοιτον μεμακρηγορηκοίτην μεμακρηγορήκοιμεν μεμακρηγορήκοιτε μεμακρηγορήκοιεν
imperative   μεμακρηγόρηκε μεμακρηγορηκέτω μεμακρηγορήκετον μεμακρηγορηκέτων   μεμακρηγορήκετε μεμακρηγορηκόντων
active
infinitive μεμακρηγορηκέναι
participle m μεμακρηγορηκώς
f μεμακρηγορηκυῖᾰ
n μεμακρηγορηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐμεμακρηγορήκειν / ἐμεμακρηγορήκη
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμεμακρηγορήκειν / ἐμεμακρηγορήκη ἐμεμακρηγορήκεις / ἐμεμακρηγορήκης ἐμεμακρηγορήκει(ν) ἐμεμακρηγορήκετον ἐμεμακρηγορηκέτην ἐμεμακρηγορήκεμεν ἐμεμακρηγορήκετε ἐμεμακρηγορήκεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: μακρηγορώ (makrigoró)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.