μαντεύω
Greek
Etymology
Inherited from Hellenistic Koine Greek μαντεύω (manteúō), from mediopassive Ancient Greek μαντεύομαι (manteúomai, “forebode, consult an oracle”).
Pronunciation
- IPA(key): /manˈde.vo/
- Hyphenation: μα‧ντεύ‧ω
Verb
μαντεύω • (mantévo) (past μάντεψα, passive μαντεύομαι)
Conjugation
μαντεύω μαντεύομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | μαντέψω | μαντεύομαι | μαντευτώ | |
| 2 sg | μαντεύεις | μαντέψεις | μαντεύεσαι | μαντευτείς |
| 3 sg | μαντεύει | μαντέψει | μαντεύεται | μαντευτεί |
| 1 pl | μαντεύουμε, [‑ομε] | μαντέψουμε, [‑ομε] | μαντευόμαστε | μαντευτούμε |
| 2 pl | μαντεύετε | μαντέψετε | μαντεύεστε, μαντευόσαστε | μαντευτείτε |
| 3 pl | μαντεύουν(ε) | μαντέψουν(ε) | μαντεύονται | μαντευτούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | μάντευα | μάντεψα | μαντευόμουν(α) | μαντεύτηκα |
| 2 sg | μάντευες | μάντεψες | μαντευόσουν(α) | μαντεύτηκες |
| 3 sg | μάντευε | μάντεψε | μαντευόταν(ε) | μαντεύτηκε |
| 1 pl | μαντεύαμε | μαντέψαμε | μαντευόμασταν, (‑όμαστε) | μαντευτήκαμε |
| 2 pl | μαντεύατε | μαντέψατε | μαντευόσασταν, (‑όσαστε) | μαντευτήκατε |
| 3 pl | μάντευαν, μαντεύαν(ε) | μάντεψαν, μαντέψαν(ε) | μαντεύονταν, (μαντευόντουσαν) | μαντεύτηκαν, μαντευτήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα ➤ | θα μαντέψω ➤ | θα μαντεύομαι ➤ | θα μαντευτώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα μαντεύεις, … | θα μαντέψεις, … | θα μαντεύεσαι, … | θα μαντευτείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … μαντέψει | έχω, έχεις, … μαντευτεί | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … μαντέψει | είχα, είχες, … μαντευτεί | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … μαντέψει | θα έχω, θα έχεις, … μαντευτεί | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | μάντευε | μάντεψε, μάντευ' 1 | — | μαντέψου |
| 2 pl | μαντεύετε | μαντέψτε, μαντεύτε2 | μαντεύεστε | μαντευτείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | μαντεύοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας μαντέψει ➤ | [μαντεμένος, ‑η, ‑o] ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | μαντέψει | μαντευτεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. μάντευ' το ("guess it!") 2. Colloquial. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Synonyms
(guess): εικάζω (eikázo)
Related terms
- αμάντευτος (amánteftos, “unguessed”)
- μαντεία f (manteía, “divination”) & compounds
- μάντεμα n (mántema, “divination; guessing”)
- μαντεψιά f (mantepsiá, “random guessing”)
- παραμάντεμα n (paramántema, “riddle”) (vernacular)
- προμαντεύω (promantévo, “foretell”)
- and see: μάντης m (mántis, “seer”)