μαντεῖος

Ancient Greek

Alternative forms

μαντήϊος (mantḗïos) — Epic

Etymology

μάντις (mántis) +‎ -εῖος (-eîos)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /man.têː.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /manˈti.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /manˈti.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /manˈti.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /manˈdi.os/

Adjective

μαντεῖος • (manteîos) m (feminine μαντείᾱ, neuter μαντεῖον); first/second declension

oracular, prophetic

Declension

First and second declension of μᾰντεῖος; μᾰντείᾱ; μᾰντεῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μᾰντεῖος mănteîos	μᾰντείᾱ mănteíā	μᾰντεῖον mănteîon	μᾰντείω mănteíō	μᾰντείᾱ mănteíā	μᾰντείω mănteíō	μᾰντεῖοι mănteîoi	μᾰντεῖαι mănteîai	μᾰντεῖᾰ mănteîă
Genitive	μᾰντείου mănteíou	μᾰντείᾱς mănteíās	μᾰντείου mănteíou	μᾰντείοιν mănteíoin	μᾰντείαιν mănteíain	μᾰντείοιν mănteíoin	μᾰντείων mănteíōn	μᾰντείων mănteíōn	μᾰντείων mănteíōn
Dative	μᾰντείῳ mănteíōi	μᾰντείᾳ mănteíāi	μᾰντείῳ mănteíōi	μᾰντείοιν mănteíoin	μᾰντείαιν mănteíain	μᾰντείοιν mănteíoin	μᾰντείοις mănteíois	μᾰντείαις mănteíais	μᾰντείοις mănteíois
Accusative	μᾰντεῖον mănteîon	μᾰντείᾱν mănteíān	μᾰντεῖον mănteîon	μᾰντείω mănteíō	μᾰντείᾱ mănteíā	μᾰντείω mănteíō	μᾰντείους mănteíous	μᾰντείᾱς mănteíās	μᾰντεῖᾰ mănteîă
Vocative	μᾰντεῖε mănteîe	μᾰντείᾱ mănteíā	μᾰντεῖον mănteîon	μᾰντείω mănteíō	μᾰντείᾱ mănteíā	μᾰντείω mănteíō	μᾰντεῖοι mănteîoi	μᾰντεῖαι mănteîai	μᾰντεῖᾰ mănteîă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μᾰντείως mănteíōs			μᾰντειότερος mănteióteros			μᾰντειότᾰτος mănteiótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.