μαρμάρεος

Ancient Greek

Etymology

From μαρμαίρω (marmaírō, “I gleam, sparkle”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mar.má.re.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /marˈma.re.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /marˈma.re.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /marˈma.re.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /marˈma.re.os/

Adjective

μαρμάρεος • (marmáreos) m (feminine μαρμᾰρέᾱ, neuter μαρμάρεον); first/second declension

flashing, sparkling, gleaming, glistening (especially of metal)
made of marble

Inflection

First and second declension of μαρμάρεος; μαρμαρέᾱ; μαρμάρεον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μαρμάρεος marmáreos	μαρμαρέᾱ marmaréā	μαρμάρεον marmáreon	μαρμαρέω marmaréō	μαρμαρέᾱ marmaréā	μαρμαρέω marmaréō	μαρμάρεοι marmáreoi	μαρμάρεαι marmáreai	μαρμάρεᾰ marmáreă
Genitive	μαρμαρέου marmaréou	μαρμαρέᾱς marmaréās	μαρμαρέου marmaréou	μαρμαρέοιν marmaréoin	μαρμαρέαιν marmaréain	μαρμαρέοιν marmaréoin	μαρμαρέων marmaréōn	μαρμαρέων marmaréōn	μαρμαρέων marmaréōn
Dative	μαρμαρέῳ marmaréōi	μαρμαρέᾳ marmaréāi	μαρμαρέῳ marmaréōi	μαρμαρέοιν marmaréoin	μαρμαρέαιν marmaréain	μαρμαρέοιν marmaréoin	μαρμαρέοις marmaréois	μαρμαρέαις marmaréais	μαρμαρέοις marmaréois
Accusative	μαρμάρεον marmáreon	μαρμαρέᾱν marmaréān	μαρμάρεον marmáreon	μαρμαρέω marmaréō	μαρμαρέᾱ marmaréā	μαρμαρέω marmaréō	μαρμαρέους marmaréous	μαρμαρέᾱς marmaréās	μαρμάρεᾰ marmáreă
Vocative	μαρμάρεε marmáree	μαρμαρέᾱ marmaréā	μαρμάρεον marmáreon	μαρμαρέω marmaréō	μαρμαρέᾱ marmaréā	μαρμαρέω marmaréō	μαρμάρεοι marmáreoi	μαρμάρεαι marmáreai	μαρμάρεᾰ marmáreă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μαρμαρέως marmaréōs			μαρμαρεώτερος marmareṓteros			μαρμαρεώτᾰτος marmareṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading