μείλινος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /měː.li.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/

Adjective

μείλῐνος • (meílĭnos) m (feminine μειλίνη, neuter μείλῐνον); first/second declension

(Epic) metrically lengthened form of μέλινος (mélinos)

Declension

First and second declension of μείλῐνος; μειλῐ́νη; μείλῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μείλῐνος meílĭnos	μειλῐ́νη meilĭ́nē	μείλῐνον meílĭnon	μειλῐ́νω meilĭ́nō	μειλῐ́νᾱ meilĭ́nā	μειλῐ́νω meilĭ́nō	μείλῐνοι meílĭnoi	μείλῐναι meílĭnai	μείλῐνᾰ meílĭnă
Genitive	μειλῐ́νου meilĭ́nou	μειλῐ́νης meilĭ́nēs	μειλῐ́νου meilĭ́nou	μειλῐ́νοιν meilĭ́noin	μειλῐ́ναιν meilĭ́nain	μειλῐ́νοιν meilĭ́noin	μειλῐ́νων meilĭ́nōn	μειλῐ́νων meilĭ́nōn	μειλῐ́νων meilĭ́nōn
Dative	μειλῐ́νῳ meilĭ́nōi	μειλῐ́νῃ meilĭ́nēi	μειλῐ́νῳ meilĭ́nōi	μειλῐ́νοιν meilĭ́noin	μειλῐ́ναιν meilĭ́nain	μειλῐ́νοιν meilĭ́noin	μειλῐ́νοις meilĭ́nois	μειλῐ́ναις meilĭ́nais	μειλῐ́νοις meilĭ́nois
Accusative	μείλῐνον meílĭnon	μειλῐ́νην meilĭ́nēn	μείλῐνον meílĭnon	μειλῐ́νω meilĭ́nō	μειλῐ́νᾱ meilĭ́nā	μειλῐ́νω meilĭ́nō	μειλῐ́νους meilĭ́nous	μειλῐ́νᾱς meilĭ́nās	μείλῐνᾰ meílĭnă
Vocative	μείλῐνε meílĭne	μειλῐ́νη meilĭ́nē	μείλῐνον meílĭnon	μειλῐ́νω meilĭ́nō	μειλῐ́νᾱ meilĭ́nā	μειλῐ́νω meilĭ́nō	μείλῐνοι meílĭnoi	μείλῐναι meílĭnai	μείλῐνᾰ meílĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μειλῐ́νως meilĭ́nōs			μειλῐνώτερος meilĭnṓteros			μειλῐνώτᾰτος meilĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.