μελαίνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *mélh₂nyeti. Surface analysis: μέλᾱς (mélās) +‎ *-ϳω (*-jō).

Pronunciation

 

Verb

μελαίνω • (melaínō)

  1. to blacken, render black

Conjugation

   Present: μελαίνω, μελαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μελαίνω μελαίνεις μελαίνει μελαίνετον μελαίνετον μελαίνομεν μελαίνετε μελαίνουσῐ(ν)
subjunctive μελαίνω μελαίνῃς μελαίνῃ μελαίνητον μελαίνητον μελαίνωμεν μελαίνητε μελαίνωσῐ(ν)
optative μελαίνοιμῐ μελαίνοις μελαίνοι μελαίνοιτον μελαινοίτην μελαίνοιμεν μελαίνοιτε μελαίνοιεν
imperative   μέλαινε μελαινέτω μελαίνετον μελαινέτων   μελαίνετε μελαινόντων
middle/
passive 		indicative μελαίνομαι μελαίνῃ / μελαίνει μελαίνεται μελαίνεσθον μελαίνεσθον μελαινόμεθᾰ μελαίνεσθε μελαίνονται
subjunctive μελαίνωμαι μελαίνῃ μελαίνηται μελαίνησθον μελαίνησθον μελαινώμεθᾰ μελαίνησθε μελαίνωνται
optative μελαινοίμην μελαίνοιο μελαίνοιτο μελαίνοισθον μελαινοίσθην μελαινοίμεθᾰ μελαίνοισθε μελαίνοιντο
imperative   μελαίνου μελαινέσθω μελαίνεσθον μελαινέσθων   μελαίνεσθε μελαινέσθων
active middle/passive
infinitive μελαίνειν μελαίνεσθαι
participle m μελαίνων μελαινόμενος
f μελαίνουσᾰ μελαινομένη
n μελαῖνον μελαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμέλαινον, ἐμελαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμέλαινον ἐμέλαινες ἐμέλαινε(ν) ἐμελαίνετον ἐμελαινέτην ἐμελαίνομεν ἐμελαίνετε ἐμέλαινον
middle/
passive 		indicative ἐμελαινόμην ἐμελαίνου ἐμελαίνετο ἐμελαίνεσθον ἐμελαινέσθην ἐμελαινόμεθᾰ ἐμελαίνεσθε ἐμελαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μελανέω, μελανέομαι, μελανθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μελανέω μελανέεις μελανέει μελανέετον μελανέετον μελανέομεν μελανέετε μελανέουσῐ(ν)
optative μελανέοιμῐ μελανέοις μελανέοι μελανέοιτον μελανεοίτην μελανέοιμεν μελανέοιτε μελανέοιεν
middle indicative μελανέομαι μελανέῃ / μελανέει μελανέεται μελανέεσθον μελανέεσθον μελανεόμεθᾰ μελανέεσθε μελανέονται
optative μελανεοίμην μελανέοιο μελανέοιτο μελανέοισθον μελανεοίσθην μελανεοίμεθᾰ μελανέοισθε μελανέοιντο
passive indicative μελανθήσομαι μελανθήσῃ μελανθήσεται μελανθήσεσθον μελανθήσεσθον μελανθησόμεθᾰ μελανθήσεσθε μελανθήσονται
optative μελανθησοίμην μελανθήσοιο μελανθήσοιτο μελανθήσοισθον μελανθησοίσθην μελανθησοίμεθᾰ μελανθήσοισθε μελανθήσοιντο
active middle passive
infinitive μελανέειν μελανέεσθαι μελανθήσεσθαι
participle m μελανέων μελανεόμενος μελανθησόμενος
f μελανέουσᾰ μελανεομένη μελανθησομένη
n μελανέον μελανεόμενον μελανθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μελανῶ, μελανοῦμαι, μελανθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μελανῶ μελανεῖς μελανεῖ μελανεῖτον μελανεῖτον μελανοῦμεν μελανεῖτε μελανοῦσῐ(ν)
optative μελανοίην / μελανοῖμῐ μελανοίης / μελανοῖς μελανοίη / μελανοῖ μελανοῖτον / μελανοίητον μελανοίτην / μελανοιήτην μελανοῖμεν / μελανοίημεν μελανοῖτε / μελανοίητε μελανοῖεν / μελανοίησᾰν
middle indicative μελανοῦμαι μελανῇ μελανεῖται μελανεῖσθον μελανεῖσθον μελανούμεθᾰ μελανεῖσθε μελανοῦνται
optative μελανοίμην μελανοῖο μελανοῖτο μελανοῖσθον μελανοίσθην μελανοίμεθᾰ μελανοῖσθε μελανοῖντο
passive indicative μελανθήσομαι μελανθήσῃ μελανθήσεται μελανθήσεσθον μελανθήσεσθον μελανθησόμεθᾰ μελανθήσεσθε μελανθήσονται
optative μελανθησοίμην μελανθήσοιο μελανθήσοιτο μελανθήσοισθον μελανθησοίσθην μελανθησοίμεθᾰ μελανθήσοισθε μελανθήσοιντο
active middle passive
infinitive μελανεῖν μελανεῖσθαι μελανθήσεσθαι
participle m μελανῶν μελανούμενος μελανθησόμενος
f μελανοῦσᾰ μελανουμένη μελανθησομένη
n μελανοῦν μελανούμενον μελανθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμέλᾱνᾰ, ἐμελᾱνᾰ́μην, ἐμελᾰ́νθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμέλᾱνᾰ ἐμέλᾱνᾰς ἐμέλᾱνε(ν) ἐμελᾱ́νᾰτον ἐμελᾱνᾰ́την ἐμελᾱ́νᾰμεν ἐμελᾱ́νᾰτε ἐμέλᾱνᾰν
subjunctive μελᾱ́νω μελᾱ́νῃς μελᾱ́νῃ μελᾱ́νητον μελᾱ́νητον μελᾱ́νωμεν μελᾱ́νητε μελᾱ́νωσῐ(ν)
optative μελᾱ́ναιμῐ μελᾱ́νειᾰς / μελᾱ́ναις μελᾱ́νειε(ν) / μελᾱ́ναι μελᾱ́ναιτον μελᾱναίτην μελᾱ́ναιμεν μελᾱ́ναιτε μελᾱ́νειᾰν / μελᾱ́ναιεν
imperative   μέλᾱνον μελᾱνᾰ́τω μελᾱ́νᾰτον μελᾱνᾰ́των   μελᾱ́νᾰτε μελᾱνᾰ́ντων
middle indicative ἐμελᾱνᾰ́μην ἐμελᾱ́νω ἐμελᾱ́νᾰτο ἐμελᾱ́νᾰσθον ἐμελᾱνᾰ́σθην ἐμελᾱνᾰ́μεθᾰ ἐμελᾱ́νᾰσθε ἐμελᾱ́νᾰντο
subjunctive μελᾱ́νωμαι μελᾱ́νῃ μελᾱ́νηται μελᾱ́νησθον μελᾱ́νησθον μελᾱνώμεθᾰ μελᾱ́νησθε μελᾱ́νωνται
optative μελᾱναίμην μελᾱ́ναιο μελᾱ́ναιτο μελᾱ́ναισθον μελᾱναίσθην μελᾱναίμεθᾰ μελᾱ́ναισθε μελᾱ́ναιντο
imperative   μέλᾱναι μελᾱνᾰ́σθω μελᾱ́νᾰσθον μελᾱνᾰ́σθων   μελᾱ́νᾰσθε μελᾱνᾰ́σθων
passive indicative ἐμελᾰ́νθην ἐμελᾰ́νθης ἐμελᾰ́νθη ἐμελᾰ́νθητον ἐμελᾰνθήτην ἐμελᾰ́νθημεν ἐμελᾰ́νθητε ἐμελᾰ́νθησᾰν
subjunctive μελᾰνθῶ μελᾰνθῇς μελᾰνθῇ μελᾰνθῆτον μελᾰνθῆτον μελᾰνθῶμεν μελᾰνθῆτε μελᾰνθῶσῐ(ν)
optative μελᾰνθείην μελᾰνθείης μελᾰνθείη μελᾰνθεῖτον / μελᾰνθείητον μελᾰνθείτην / μελᾰνθειήτην μελᾰνθεῖμεν / μελᾰνθείημεν μελᾰνθεῖτε / μελᾰνθείητε μελᾰνθεῖεν / μελᾰνθείησᾰν
imperative   μελᾰ́νθητῐ μελᾰνθήτω μελᾰ́νθητον μελᾰνθήτων   μελᾰ́νθητε μελᾰνθέντων
active middle passive
infinitive μελᾶναι μελᾱ́νᾰσθαι μελᾰνθῆναι
participle m μελᾱ́νᾱς μελᾱνᾰ́μενος μελᾰνθείς
f μελᾱ́νᾱσᾰ μελᾱνᾰμένη μελᾰνθεῖσᾰ
n μελᾶνᾰν μελᾱνᾰ́μενον μελᾰνθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: μεμέλᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative μεμέλᾰσμαι μεμέλᾰνσαι μεμέλᾰνται μεμέλᾰνθον μεμέλᾰνθον μεμελᾰ́σμεθᾰ μεμέλᾰνθε μεμελᾰ́νᾰται
subjunctive μεμελᾰσμένος ὦ μεμελᾰσμένος ᾖς μεμελᾰσμένος ᾖ μεμελᾰσμένω ἦτον μεμελᾰσμένω ἦτον μεμελᾰσμένοι ὦμεν μεμελᾰσμένοι ἦτε μεμελᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative μεμελᾰσμένος εἴην μεμελᾰσμένος εἴης μεμελᾰσμένος εἴη μεμελᾰσμένω εἴητον / εἶτον μεμελᾰσμένω εἰήτην / εἴτην μεμελᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν μεμελᾰσμένοι εἴητε / εἶτε μεμελᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   μεμέλᾰνσο μεμελᾰ́νθω μεμέλᾰνθον μεμελᾰ́νθων   μεμέλᾰνθε μεμελᾰ́νθων
middle/passive
infinitive μεμελᾰ́νθαι
participle m μεμελᾰσμένος
f μεμελᾰσμένη
n μεμελᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
  • μελανέω (melanéō)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.