μενοεικέα

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.no.eː.ké.a/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.no.iˈke.a/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /me.no.iˈce.a/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.no.iˈce.a/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.no.iˈce.a/

Adjective

μενοεικέᾰ • (menoeikéă)

neuter nominative/accusative/vocative plural of μενοεικής (menoeikḗs)