μετάπτωσις

Ancient Greek

Etymology

From μετα- (meta-) +‎ πτῶσις (ptôsis).

Pronunciation

 

Noun

μετάπτωσῐς • (metáptōsĭs) f (genitive μεταπτώσεως); third declension

  1. change (process of becoming different)

Declension

Third declension of ἡ μετάπτωσῐς; τῆς μεταπτώσεως (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ μετάπτωσῐς
hē metáptōsĭs 		τὼ μεταπτώσει
tṑ metaptṓsei 		αἱ μεταπτώσεις
hai metaptṓseis
Genitive τῆς μεταπτώσεως
tês metaptṓseōs 		τοῖν μεταπτωσέοιν
toîn metaptōséoin 		τῶν μεταπτώσεων
tôn metaptṓseōn
Dative τῇ μεταπτώσει
tēî metaptṓsei 		τοῖν μεταπτωσέοιν
toîn metaptōséoin 		ταῖς μεταπτώσεσῐ / μεταπτώσεσῐν
taîs metaptṓsesĭ(n)
Accusative τὴν μετάπτωσῐν
tḕn metáptōsĭn 		τὼ μεταπτώσει
tṑ metaptṓsei 		τᾱ̀ς μεταπτώσεις
tā̀s metaptṓseis
Vocative μετάπτωσῐ
metáptōsĭ 		μεταπτώσει
metaptṓsei 		μεταπτώσεις
metaptṓseis
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

  • Greek: μετάπτωση (metáptosi)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.