μετάφρασις

Ancient Greek

Etymology

From μεταφράζω (metaphrázō) +‎ -σις (-sis).

Noun

μετάφρασις • (metáphrasis) f (genitive μεταφράσεως); third declension

  1. translation
  2. paraphrase

Inflection

Third declension of ἡ μετάφρασῐς; τῆς μεταφράσεως (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ μετάφρασῐς
hē metáphrasĭs 		τὼ μεταφράσει
tṑ metaphrásei 		αἱ μεταφράσεις
hai metaphráseis
Genitive τῆς μεταφράσεως
tês metaphráseōs 		τοῖν μεταφρασέοιν
toîn metaphraséoin 		τῶν μεταφράσεων
tôn metaphráseōn
Dative τῇ μεταφράσει
tēî metaphrásei 		τοῖν μεταφρασέοιν
toîn metaphraséoin 		ταῖς μεταφράσεσῐ / μεταφράσεσῐν
taîs metaphrásesĭ(n)
Accusative τὴν μετάφρασῐν
tḕn metáphrasĭn 		τὼ μεταφράσει
tṑ metaphrásei 		τᾱ̀ς μεταφράσεις
tā̀s metaphráseis
Vocative μετάφρασῐ
metáphrasĭ 		μεταφράσει
metaphrásei 		μεταφράσεις
metaphráseis
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

  • Greek: μετάφραση (metáfrasi)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.