μεταμέλεια

Ancient Greek

From μετάμελος (metámelos) +‎ -εια (-eia), from μέλω (mélō).

μετᾰμέλειᾰ • (metăméleiă) f (genitive μετᾰμελείᾱς); first declension

First declension of ἡ μετᾰμέλειᾰ; τῆς μετᾰμελείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μετᾰμέλειᾰ hē metăméleiă	τὼ μετᾰμελείᾱ tṑ metămeleíā	αἱ μετᾰμέλειαι hai metăméleiai
Genitive	τῆς μετᾰμελείᾱς tês metămeleíās	τοῖν μετᾰμελείαιν toîn metămeleíain	τῶν μετᾰμελειῶν tôn metămeleiôn
Dative	τῇ μετᾰμελείᾳ tēî metămeleíāi	τοῖν μετᾰμελείαιν toîn metămeleíain	ταῖς μετᾰμελείαις taîs metămeleíais
Accusative	τὴν μετᾰμέλειᾰν tḕn metăméleiăn	τὼ μετᾰμελείᾱ tṑ metămeleíā	τᾱ̀ς μετᾰμελείᾱς tā̀s metămeleíās
Vocative	μετᾰμέλειᾰ metăméleiă	μετᾰμελείᾱ metămeleíā	μετᾰμέλειαι metăméleiai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.