μεταφορά
Ancient Greek
Etymology
From μεταφέρω (metaphérō, “to transfer”) + -η (-ē).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /me.ta.pʰo.rǎː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /me.ta.pʰoˈra/
- (4th CE Koine) IPA(key): /me.ta.ɸoˈra/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /me.ta.foˈra/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /me.ta.foˈra/
Noun
μετᾰφορᾱ́ • (metăphorā́) f (genitive μετᾰφορᾶς); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ μετᾰφορᾱ́ hē metăphorā́ |
τὼ μετᾰφορᾱ́ tṑ metăphorā́ |
αἱ μετᾰφοραί hai metăphoraí | ||||||||||
| Genitive | τῆς μετᾰφορᾶς tês metăphorâs |
τοῖν μετᾰφοραῖν toîn metăphoraîn |
τῶν μετᾰφορῶν tôn metăphorôn | ||||||||||
| Dative | τῇ μετᾰφορᾷ tēî metăphorāî |
τοῖν μετᾰφοραῖν toîn metăphoraîn |
ταῖς μετᾰφοραῖς taîs metăphoraîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν μετᾰφορᾱ́ν tḕn metăphorā́n |
τὼ μετᾰφορᾱ́ tṑ metăphorā́ |
τᾱ̀ς μετᾰφορᾱ́ς tā̀s metăphorā́s | ||||||||||
| Vocative | μετᾰφορᾱ́ metăphorā́ |
μετᾰφορᾱ́ metăphorā́ |
μετᾰφοραί metăphoraí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
Further reading
- “μεταφορά”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μεταφορά in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- metaphor idem, page 527.
Greek
Etymology
Inherited from Ancient Greek μεταφορά (metaphorá).
Noun
μεταφορά • (metaforá) f (plural μεταφορές)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | μεταφορά (metaforá) | μεταφορές (metaforés) |
| genitive | μεταφοράς (metaforás) | μεταφορών (metaforón) |
| accusative | μεταφορά (metaforá) | μεταφορές (metaforés) |
| vocative | μεταφορά (metaforá) | μεταφορές (metaforés) |
Related terms
- αερομεταφορά f (aerometaforá, “air transport”)
Further reading
- μεταφορά on the Greek Wikipedia.Wikipedia el