μετριότης

Ancient Greek

Etymology

μέτριο(ς) (métrio(s)) +‎ -της (-tēs)

Pronunciation

 

Noun

μετριότης • (metriótēs) f (genitive μετριότητος); third declension

  1. moderation
  2. the correct amount of something
  3. middle condition
  4. graceful proportions

Inflection

Third declension of ἡ μετριότης; τῆς μετριότητος (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ μετριότης
hē metriótēs 		τὼ μετριότητε
tṑ metriótēte 		αἱ μετριότητες
hai metriótētes
Genitive τῆς μετριότητος
tês metriótētos 		τοῖν μετριοτήτοιν
toîn metriotḗtoin 		τῶν μετριοτήτων
tôn metriotḗtōn
Dative τῇ μετριότητῐ
tēî metriótētĭ 		τοῖν μετριοτήτοιν
toîn metriotḗtoin 		ταῖς μετριότησῐ / μετριότησῐν
taîs metriótēsĭ(n)
Accusative τὴν μετριότητᾰ
tḕn metriótētă 		τὼ μετριότητε
tṑ metriótēte 		τᾱ̀ς μετριότητᾰς
tā̀s metriótētăs
Vocative μετριότης
metriótēs 		μετριότητε
metriótēte 		μετριότητες
metriótētes
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.
  • Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.

Descendants

  • → Greek: μετριότητα (metriótita) (learned)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.