μετωνυμία

Ancient Greek

From μετώνυμος (metṓnumos) (from μετα- (meta-) +‎ ὄνομα (ónoma)) + -ίᾱ (-íā).

μετωνῠμίᾱ • (metōnŭmíā) f (genitive μετωνῠμίᾱς); first declension

First declension of ἡ μετωνῠμίᾱ; τῆς μετωνῠμίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μετωνῠμίᾱ hē metōnŭmíā	τὼ μετωνῠμίᾱ tṑ metōnŭmíā	αἱ μετωνῠμίαι hai metōnŭmíai
Genitive	τῆς μετωνῠμίᾱς tês metōnŭmíās	τοῖν μετωνῠμίαιν toîn metōnŭmíain	τῶν μετωνῠμιῶν tôn metōnŭmiôn
Dative	τῇ μετωνῠμίᾳ tēî metōnŭmíāi	τοῖν μετωνῠμίαιν toîn metōnŭmíain	ταῖς μετωνῠμίαις taîs metōnŭmíais
Accusative	τὴν μετωνῠμίᾱν tḕn metōnŭmíān	τὼ μετωνῠμίᾱ tṑ metōnŭmíā	τᾱ̀ς μετωνῠμίᾱς tā̀s metōnŭmíās
Vocative	μετωνῠμίᾱ metōnŭmíā	μετωνῠμίᾱ metōnŭmíā	μετωνῠμίαι metōnŭmíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.