μναστεύω

Ancient Greek

Pronunciation

 

Verb

μναστεύω • (mnasteúō)

  1. Doric form of μνηστεύω (mnēsteúō)
    • 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Idylls 22.154-155:
      ἀριστήεσσιν ἔοικε μναστεύειν ἀλόχους, αἷς νυμφίον ἤδη ἑτοῖμοι
      aristḗessin éoike mnasteúein alókhous, haîs numphíon ḗdē hetoîmoi
      (please add an English translation of this quotation)
    • 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Idylls 18.5-6:
      ἁνίκα Τυνδαρίδα κατεκλᾴξατο τὰν ἀγαπατάν μναστεύσας Ἑλέναν ὁ νεώτερος Ἀτρέος υἱῶν.
      haníka Tundarída kateklāíxato tàn agapatán mnasteúsas Helénan ho neṓteros Atréos huiôn.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 205-209:
      καὶ νυκτὸς κείνας· ἐξ ἀρχᾶς λόχιαι στερρὰν παιδείαν Μοῖραι ξυντείνουσιν θεαί, τᾷ μναστευθείσᾳ ʼξ Ἑλλάνων, ἃν πρωτόγονον θάλος ἐν θαλάμοις
      kaì nuktòs keínas; ex arkhâs lókhiai sterrhàn paideían Moîrai xunteínousin theaí, tāî mnasteutheísāi x Hellánōn, hàn prōtógonon thálos en thalámois
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: μναστεύω, μναστεύομαι (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μναστεύω μναστεύεις μναστεύει μναστεύετον μναστεύετον μναστεύομεν μναστεύετε μναστεύουσῐ(ν)
subjunctive μναστεύω μναστεύῃς μναστεύῃ μναστεύητον μναστεύητον μναστεύωμεν μναστεύητε μναστεύωσῐ(ν)
optative μναστεύοιμῐ μναστεύοις μναστεύοι μναστεύοιτον μναστευοίτην μναστεύοιμεν μναστεύοιτε μναστεύοιεν
imperative   μνάστευε μναστευέτω μναστεύετον μναστευέτων   μναστεύετε μναστευόντων
middle/
passive 		indicative μναστεύομαι μναστεύεαι μναστεύεται μναστεύεσθον μναστεύεσθον μναστευόμεθᾰ μναστεύεσθε μναστεύονται
subjunctive μναστεύωμαι μναστεύηαι μναστεύηται μναστεύησθον μναστεύησθον μναστευώμεθᾰ μναστεύησθε μναστεύωνται
optative μναστευοίμην μναστεύοιο μναστεύοιτο μναστεύοισθον μναστευοίσθην μναστευοίμεθᾰ μναστεύοισθε μναστεύοιντο
imperative   μναστεύεο μναστευέσθω μναστεύεσθον μναστευέσθων   μναστεύεσθε μναστευέσθων
active middle/passive
infinitive μναστεύειν μναστεύεσθαι
participle m μναστεύων μναστευόμενος
f μναστεύουσᾰ μναστευομένη
n μναστεῦον μναστευόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμνάστευον, ἐμναστευόμην (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμνάστευον ἐμνάστευες ἐμνάστευε(ν) ἐμναστεύετον ἐμναστευέτην ἐμναστεύομεν ἐμναστεύετε ἐμνάστευον
middle/
passive 		indicative ἐμναστευόμην ἐμναστεύου ἐμναστεύετο ἐμναστεύεσθον ἐμναστευέσθην ἐμναστευόμεθᾰ ἐμναστεύεσθε ἐμναστεύοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμνάστευσᾰ, ἐμναστευσᾰ́μην, ἐμναστεύθην (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμνάστευσᾰ ἐμνάστευσᾰς ἐμνάστευσε(ν) ἐμναστεύσᾰτον ἐμναστευσᾰ́την ἐμναστεύσᾰμεν ἐμναστεύσᾰτε ἐμνάστευσᾰν
subjunctive μναστεύσω μναστεύσῃς μναστεύσῃ μναστεύσητον μναστεύσητον μναστεύσωμεν μναστεύσητε μναστεύσωσῐ(ν)
optative μναστεύσαιμῐ μναστεύσειᾰς,
μναστεύσαις 		μναστεύσειε(ν),
μναστεύσαι 		μναστευσεῖτον μναστευσείτην μναστευσεῖμεν μναστευσεῖτε μναστευσεῖεν
imperative   μνάστευσον μναστευσᾰ́τω μναστεύσᾰτον μναστευσᾰ́των   μναστεύσᾰτε μναστευσᾰ́ντων
middle indicative ἐμναστευσᾰ́μην ἐμναστεύσω ἐμναστεύσᾰτο ἐμναστεύσᾰσθον ἐμναστευσᾰ́σθην ἐμναστευσᾰ́μεθᾰ ἐμναστεύσᾰσθε ἐμναστεύσᾰντο
subjunctive μναστεύσωμαι μναστεύσηαι μναστεύσηται μναστεύσησθον μναστεύσησθον μναστευσώμεθᾰ μναστεύσησθε μναστεύσωνται
optative μναστευσαίμην μναστεύσαιο μναστεύσαιτο μναστεύσαισθον μναστευσαίσθην μναστευσαίμεθᾰ μναστεύσαισθε μναστεύσαιντο
imperative   μνάστευσαι μναστευσᾰ́σθω μναστεύσᾰσθον μναστευσᾰ́σθων   μναστεύσᾰσθε μναστευσᾰ́σθων
passive indicative ἐμναστεύθην ἐμναστεύθης ἐμναστεύθη ἐμναστεύθητον ἐμναστευθήτην ἐμναστεύθημεν ἐμναστεύθητε ἐμναστεύθησᾰν
subjunctive μναστευθῶ μναστευθῇς μναστευθῇ μναστευθῆτον μναστευθῆτον μναστευθῶμεν μναστευθῆτε μναστευθῶσῐ(ν)
optative μναστευθείην μναστευθείης μναστευθείη μναστευθεῖτον,
μναστευθείητον 		μναστευθείτην,
μναστευθειήτην 		μναστευθεῖμεν,
μναστευθείημεν 		μναστευθεῖτε,
μναστευθείητε 		μναστευθεῖεν,
μναστευθείησᾰν
imperative   μναστεύθητῐ μναστευθήτω μναστεύθητον μναστευθήτων   μναστεύθητε μναστευθέντων
active middle passive
infinitive μναστεῦσαι μναστεύσᾰσθαι μναστευθῆναι
participle m μναστεύσᾱς μναστευσᾰ́μενος μναστευθείς
f μναστεύσᾱσᾰ μναστευσᾰμένη μναστευθεῖσᾰ
n μναστεῦσᾰν μναστευσᾰ́μενον μναστευθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.