μνηστεύω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From μνηστής (mnēstḗs) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

Verb

μνηστεύω • (mnēsteúō)

  1. to espouse, betroth
    • Luke 2.5:
      Ἀνέβη δὲ καὶ Ἰωσὴφ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐκ πόλεως Ναζαρὲθ εἰς τὴν Ἰουδαίαν εἰς πόλιν Δαυὶδ ἥτις καλεῖται Βηθλέεμ, διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυίδ, ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τῇ ἐμνηστευμένῃ αὐτῷ, οὔσῃ ἐγκύῳ.
      Anébē dè kaì Iōsḕph apò tês Galilaías ek póleōs Nazarèth eis tḕn Ioudaían eis pólin Dauìd hḗtis kaleîtai Bēthléem, dià tò eînai autòn ex oíkou kaì patriâs Dauíd, apográpsasthai sùn Mariàm tēî emnēsteuménēi autōî, oúsēi enkúōi.
      (please add an English translation of this quotation)
    • Luke 1.27:
      πρὸς παρθένον ἐμνηστευμένην ἀνδρὶ ᾧ ὄνομα Ἰωσὴφ ἐξ οἴκου Δαυὶδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ.
      pròs parthénon emnēsteuménēn andrì hōî ónoma Iōsḕph ex oíkou Dauìd, kaì tò ónoma tês parthénou Mariám.
      (please add an English translation of this quotation)
  2. to court, woo, seek in marriage
    • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Catalougue of Women 18.4-6:
      Ἀ]γήνο[ρ]ος ἰσοθέοι[ο Δημοδίκη,] τὴν πλεῖστοι ἐπι⌋χθονίων ἀνθρώπ⌊ων μνήστευον
      A]gḗno[r]os isothéoi[o Dēmodíkē,] tḕn pleîstoi epi⌋khthoníōn anthrṓp⌊ōn mnḗsteuon
      (please add an English translation of this quotation)
  3. to sue, canvass

Conjugation

   Present: μνηστεύω, μνηστεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μνηστεύω μνηστεύεις μνηστεύει μνηστεύετον μνηστεύετον μνηστεύομεν μνηστεύετε μνηστεύουσῐ(ν)
subjunctive μνηστεύω μνηστεύῃς μνηστεύῃ μνηστεύητον μνηστεύητον μνηστεύωμεν μνηστεύητε μνηστεύωσῐ(ν)
optative μνηστεύοιμῐ μνηστεύοις μνηστεύοι μνηστεύοιτον μνηστευοίτην μνηστεύοιμεν μνηστεύοιτε μνηστεύοιεν
imperative   μνήστευε μνηστευέτω μνηστεύετον μνηστευέτων   μνηστεύετε μνηστευόντων
middle/
passive 		indicative μνηστεύομαι μνηστεύῃ / μνηστεύει μνηστεύεται μνηστεύεσθον μνηστεύεσθον μνηστευόμεθᾰ μνηστεύεσθε μνηστεύονται
subjunctive μνηστεύωμαι μνηστεύῃ μνηστεύηται μνηστεύησθον μνηστεύησθον μνηστευώμεθᾰ μνηστεύησθε μνηστεύωνται
optative μνηστευοίμην μνηστεύοιο μνηστεύοιτο μνηστεύοισθον μνηστευοίσθην μνηστευοίμεθᾰ μνηστεύοισθε μνηστεύοιντο
imperative   μνηστεύου μνηστευέσθω μνηστεύεσθον μνηστευέσθων   μνηστεύεσθε μνηστευέσθων
active middle/passive
infinitive μνηστεύειν μνηστεύεσθαι
participle m μνηστεύων μνηστευόμενος
f μνηστεύουσᾰ μνηστευομένη
n μνηστεῦον μνηστευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμνήστευον, ἐμνηστευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμνήστευον ἐμνήστευες ἐμνήστευε(ν) ἐμνηστεύετον ἐμνηστευέτην ἐμνηστεύομεν ἐμνηστεύετε ἐμνήστευον
middle/
passive 		indicative ἐμνηστευόμην ἐμνηστεύου ἐμνηστεύετο ἐμνηστεύεσθον ἐμνηστευέσθην ἐμνηστευόμεθᾰ ἐμνηστεύεσθε ἐμνηστεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: μνήστευον, μνηστευόμην (Poetic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μνήστευον μνήστευες μνήστευε(ν) μνηστεύετον μνηστευέτην μνηστεύομεν μνηστεύετε μνήστευον
middle/
passive 		indicative μνηστευόμην μνηστεύου μνηστεύετο μνηστεύεσθον μνηστευέσθην μνηστευόμεθᾰ μνηστεύεσθε μνηστεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μνηστεύσω, μνηστεύσομαι, μνηστευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μνηστεύσω μνηστεύσεις μνηστεύσει μνηστεύσετον μνηστεύσετον μνηστεύσομεν μνηστεύσετε μνηστεύσουσῐ(ν)
optative μνηστεύσοιμῐ μνηστεύσοις μνηστεύσοι μνηστεύσοιτον μνηστευσοίτην μνηστεύσοιμεν μνηστεύσοιτε μνηστεύσοιεν
middle indicative μνηστεύσομαι μνηστεύσῃ / μνηστεύσει μνηστεύσεται μνηστεύσεσθον μνηστεύσεσθον μνηστευσόμεθᾰ μνηστεύσεσθε μνηστεύσονται
optative μνηστευσοίμην μνηστεύσοιο μνηστεύσοιτο μνηστεύσοισθον μνηστευσοίσθην μνηστευσοίμεθᾰ μνηστεύσοισθε μνηστεύσοιντο
passive indicative μνηστευθήσομαι μνηστευθήσῃ μνηστευθήσεται μνηστευθήσεσθον μνηστευθήσεσθον μνηστευθησόμεθᾰ μνηστευθήσεσθε μνηστευθήσονται
optative μνηστευθησοίμην μνηστευθήσοιο μνηστευθήσοιτο μνηστευθήσοισθον μνηστευθησοίσθην μνηστευθησοίμεθᾰ μνηστευθήσοισθε μνηστευθήσοιντο
active middle passive
infinitive μνηστεύσειν μνηστεύσεσθαι μνηστευθήσεσθαι
participle m μνηστεύσων μνηστευσόμενος μνηστευθησόμενος
f μνηστεύσουσᾰ μνηστευσομένη μνηστευθησομένη
n μνηστεῦσον μνηστευσόμενον μνηστευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμνήστευσᾰ, ἐμνηστευσᾰ́μην, ἐμνηστεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμνήστευσᾰ ἐμνήστευσᾰς ἐμνήστευσε(ν) ἐμνηστεύσᾰτον ἐμνηστευσᾰ́την ἐμνηστεύσᾰμεν ἐμνηστεύσᾰτε ἐμνήστευσᾰν
subjunctive μνηστεύσω μνηστεύσῃς μνηστεύσῃ μνηστεύσητον μνηστεύσητον μνηστεύσωμεν μνηστεύσητε μνηστεύσωσῐ(ν)
optative μνηστεύσαιμῐ μνηστεύσειᾰς / μνηστεύσαις μνηστεύσειε(ν) / μνηστεύσαι μνηστεύσαιτον μνηστευσαίτην μνηστεύσαιμεν μνηστεύσαιτε μνηστεύσειᾰν / μνηστεύσαιεν
imperative   μνήστευσον μνηστευσᾰ́τω μνηστεύσᾰτον μνηστευσᾰ́των   μνηστεύσᾰτε μνηστευσᾰ́ντων
middle indicative ἐμνηστευσᾰ́μην ἐμνηστεύσω ἐμνηστεύσᾰτο ἐμνηστεύσᾰσθον ἐμνηστευσᾰ́σθην ἐμνηστευσᾰ́μεθᾰ ἐμνηστεύσᾰσθε ἐμνηστεύσᾰντο
subjunctive μνηστεύσωμαι μνηστεύσῃ μνηστεύσηται μνηστεύσησθον μνηστεύσησθον μνηστευσώμεθᾰ μνηστεύσησθε μνηστεύσωνται
optative μνηστευσαίμην μνηστεύσαιο μνηστεύσαιτο μνηστεύσαισθον μνηστευσαίσθην μνηστευσαίμεθᾰ μνηστεύσαισθε μνηστεύσαιντο
imperative   μνήστευσαι μνηστευσᾰ́σθω μνηστεύσᾰσθον μνηστευσᾰ́σθων   μνηστεύσᾰσθε μνηστευσᾰ́σθων
passive indicative ἐμνηστεύθην ἐμνηστεύθης ἐμνηστεύθη ἐμνηστεύθητον ἐμνηστευθήτην ἐμνηστεύθημεν ἐμνηστεύθητε ἐμνηστεύθησᾰν
subjunctive μνηστευθῶ μνηστευθῇς μνηστευθῇ μνηστευθῆτον μνηστευθῆτον μνηστευθῶμεν μνηστευθῆτε μνηστευθῶσῐ(ν)
optative μνηστευθείην μνηστευθείης μνηστευθείη μνηστευθεῖτον / μνηστευθείητον μνηστευθείτην / μνηστευθειήτην μνηστευθεῖμεν / μνηστευθείημεν μνηστευθεῖτε / μνηστευθείητε μνηστευθεῖεν / μνηστευθείησᾰν
imperative   μνηστεύθητῐ μνηστευθήτω μνηστεύθητον μνηστευθήτων   μνηστεύθητε μνηστευθέντων
active middle passive
infinitive μνηστεῦσαι μνηστεύσᾰσθαι μνηστευθῆναι
participle m μνηστεύσᾱς μνηστευσᾰ́μενος μνηστευθείς
f μνηστεύσᾱσᾰ μνηστευσᾰμένη μνηστευθεῖσᾰ
n μνηστεῦσᾰν μνηστευσᾰ́μενον μνηστευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: μεμνήστευκᾰ, μεμνήστευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μεμνήστευκᾰ μεμνήστευκᾰς μεμνήστευκε(ν) μεμνηστεύκᾰτον μεμνηστεύκᾰτον μεμνηστεύκᾰμεν μεμνηστεύκᾰτε μεμνηστεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive μεμνηστεύκω μεμνηστεύκῃς μεμνηστεύκῃ μεμνηστεύκητον μεμνηστεύκητον μεμνηστεύκωμεν μεμνηστεύκητε μεμνηστεύκωσῐ(ν)
optative μεμνηστεύκοιμῐ / μεμνηστευκοίην μεμνηστεύκοις / μεμνηστευκοίης μεμνηστεύκοι / μεμνηστευκοίη μεμνηστεύκοιτον μεμνηστευκοίτην μεμνηστεύκοιμεν μεμνηστεύκοιτε μεμνηστεύκοιεν
imperative   μεμνήστευκε μεμνηστευκέτω μεμνηστεύκετον μεμνηστευκέτων   μεμνηστεύκετε μεμνηστευκόντων
middle/
passive 		indicative μεμνήστευμαι μεμνήστευσαι μεμνήστευται μεμνήστευσθον μεμνήστευσθον μεμνηστεύμεθᾰ μεμνήστευσθε μεμνήστευνται
subjunctive μεμνηστευμένος ὦ μεμνηστευμένος ᾖς μεμνηστευμένος ᾖ μεμνηστευμένω ἦτον μεμνηστευμένω ἦτον μεμνηστευμένοι ὦμεν μεμνηστευμένοι ἦτε μεμνηστευμένοι ὦσῐ(ν)
optative μεμνηστευμένος εἴην μεμνηστευμένος εἴης μεμνηστευμένος εἴη μεμνηστευμένω εἴητον / εἶτον μεμνηστευμένω εἰήτην / εἴτην μεμνηστευμένοι εἴημεν / εἶμεν μεμνηστευμένοι εἴητε / εἶτε μεμνηστευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   μεμνήστευσο μεμνηστεύσθω μεμνήστευσθον μεμνηστεύσθων   μεμνήστευσθε μεμνηστεύσθων
active middle/passive
infinitive μεμνηστευκέναι μεμνηστεῦσθαι
participle m μεμνηστευκώς μεμνηστευμένος
f μεμνηστευκυῖᾰ μεμνηστευμένη
n μεμνηστευκός μεμνηστευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐμνήστευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐμνήστευμαι ἐμνήστευσαι ἐμνήστευται ἐμνήστευσθον ἐμνήστευσθον ἐμνηστεύμεθᾰ ἐμνήστευσθε ἐμνήστευνται
subjunctive ἐμνηστευμένος ὦ ἐμνηστευμένος ᾖς ἐμνηστευμένος ᾖ ἐμνηστευμένω ἦτον ἐμνηστευμένω ἦτον ἐμνηστευμένοι ὦμεν ἐμνηστευμένοι ἦτε ἐμνηστευμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐμνηστευμένος εἴην ἐμνηστευμένος εἴης ἐμνηστευμένος εἴη ἐμνηστευμένω εἴητον / εἶτον ἐμνηστευμένω εἰήτην / εἴτην ἐμνηστευμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐμνηστευμένοι εἴητε / εἶτε ἐμνηστευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐμνήστευσο ἐμνηστεύσθω ἐμνήστευσθον ἐμνηστεύσθων   ἐμνήστευσθε ἐμνηστεύσθων
middle/passive
infinitive ἐμνηστεῦσθαι
participle m ἐμνηστευμένος
f ἐμνηστευμένη
n ἐμνηστευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐμεμνηστεύκειν / ἐμεμνηστεύκη, ἐμεμνηστεύμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμεμνηστεύκειν / ἐμεμνηστεύκη ἐμεμνηστεύκεις / ἐμεμνηστεύκης ἐμεμνηστεύκει(ν) ἐμεμνηστεύκετον ἐμεμνηστευκέτην ἐμεμνηστεύκεμεν ἐμεμνηστεύκετε ἐμεμνηστεύκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐμεμνηστεύμην ἐμεμνήστευσο ἐμεμνήστευτο ἐμεμνήστευσθον ἐμεμνηστεύσθην ἐμεμνηστεύμεθᾰ ἐμεμνήστευσθε ἐμεμνήστευντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: μνηστεύω (mnistévo)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.