μονόκλινος

Greek

Adjective

μονόκλινος • (monóklinos) m (feminine μονόκλινη, neuter μονόκλινο)

  1. single (especially of a single room)

Declension

Declension of μονόκλινος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μονόκλινος (monóklinos) μονόκλινη (monóklini) μονόκλινο (monóklino) μονόκλινοι (monóklinoi) μονόκλινες (monóklines) μονόκλινα (monóklina)
genitive μονόκλινου (monóklinou) μονόκλινης (monóklinis) μονόκλινου (monóklinou) μονόκλινων (monóklinon) μονόκλινων (monóklinon) μονόκλινων (monóklinon)
accusative μονόκλινο (monóklino) μονόκλινη (monóklini) μονόκλινο (monóklino) μονόκλινους (monóklinous) μονόκλινες (monóklines) μονόκλινα (monóklina)
vocative μονόκλινε (monókline) μονόκλινη (monóklini) μονόκλινο (monóklino) μονόκλινοι (monóklinoi) μονόκλινες (monóklines) μονόκλινα (monóklina)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.