ναίων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /nǎi̯.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈnɛ.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈnɛ.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈne.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈne.on/

Participle

ναίων • (naíōn) m (feminine ναίουσᾰ, neuter ναῖον); first/third declension

present active participle of ναίω (naíō)

Declension

First and third declension of ναίων; ναίουσᾰ; ναῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ναίων naíōn	ναίουσᾰ naíousă	ναῖον naîon	ναίοντε naíonte	ναιούσᾱ naioúsā	ναίοντε naíonte	ναίοντες naíontes	ναίουσαι naíousai	ναίοντᾰ naíontă
Genitive	ναίοντος naíontos	ναιούσης naioúsēs	ναίοντος naíontos	ναιόντοιν naióntoin	ναιούσαιν naioúsain	ναιόντοιν naióntoin	ναιόντων naióntōn	ναιουσῶν naiousôn	ναιόντων naióntōn
Dative	ναίοντῐ naíontĭ	ναιούσῃ naioúsēi	ναίοντῐ naíontĭ	ναιόντοιν naióntoin	ναιούσαιν naioúsain	ναιόντοιν naióntoin	ναίουσῐ / ναίουσῐν naíousĭ(n)	ναιούσαις naioúsais	ναίουσῐ / ναίουσῐν naíousĭ(n)
Accusative	ναίοντᾰ naíontă	ναίουσᾰν naíousăn	ναῖον naîon	ναίοντε naíonte	ναιούσᾱ naioúsā	ναίοντε naíonte	ναίοντᾰς naíontăs	ναιούσᾱς naioúsās	ναίοντᾰ naíontă
Vocative	ναίων naíōn	ναίουσᾰ naíousă	ναῖον naîon	ναίοντε naíonte	ναιούσᾱ naioúsā	ναίοντε naíonte	ναίοντες naíontes	ναίουσαι naíousai	ναίοντᾰ naíontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ναιόντως naióntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.