νικηφόρος

See also: Νικηφόρος

Ancient Greek

Etymology

νῑ́κη (nī́kē, victory) +‎ -φόρος (-phóros).

Pronunciation

 

Adjective

νῑκηφόρος • (nīkēphórosm or f (neuter νῑκηφόρον); second declension

  1. bringing victory
  2. victorious
  3. Uppercase (Νῑκηφόρος), the name of a Roman Emperor, Nikephoros

Inflection

References

  • νικηφόρος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • Franco Montanari et al. (2015) Madeleine Goh and Chad Schroeder, editors, The Brill Dictionary of Ancient Greek, Leiden: Brill, →ISBN, page 1399
  • Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek νῑκηφόρος (nīkēphóros), equivalent to νίκη (níki, victory) +‎ -φόρος (-fóros).

Adjective

νικηφόρος • (nikifórosm (feminine νικηφόρος or νικηφόρα, neuter νικηφόρο)

  1. victorious

Declension

Declension of νικηφόρος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative νικηφόρος (nikifóros) νικηφόρος (nikifóros)
νικηφόρα (nikifóra)
νικηφόρο (nikifóro) νικηφόροι (nikifóroi) νικηφόροι (nikifóroi)
νικηφόρες (nikifóres)
νικηφόρα (nikifóra)
genitive νικηφόρου (nikifórou) νικηφόρου (nikifórou)
νικηφόρας (nikifóras)
νικηφόρου (nikifórou) νικηφόρων (nikifóron) νικηφόρων (nikifóron) νικηφόρων (nikifóron)
accusative νικηφόρο (nikifóro) νικηφόρο (nikifóro)
νικηφόρα (nikifóra)
νικηφόρο (nikifóro) νικηφόρους (nikifórous) νικηφόρους (nikifórous)
νικηφόρες (nikifóres)
νικηφόρα (nikifóra)
vocative νικηφόρε (nikifóre) νικηφόρε (nikifóre)
νικηφόρα (nikifóra)
νικηφόρο (nikifóro) νικηφόροι (nikifóroi) νικηφόροι (nikifóroi)
νικηφόρες (nikifóres)
νικηφόρα (nikifóra)

References