νομίζω

Ancient Greek

Etymology

From νόμος (nómos, “custom”) +‎ -ίζω (-ízō, denominative verb suffix).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /no.míz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /noˈmi.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /noˈmi.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /noˈmi.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /noˈmi.zo/

Verb

νομίζω • (nomízō)

to use customarily, practise, hold to a custom, customarily hold
- 389 BCE – 314 BCE, Aeschines, Against Timarchus 13
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1046
- 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 32
- 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 423
- 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 1003
- 620 BCE – 500 BCE, Alcaeus of Mytilene, Supplementary Fragments 24
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Collected Works 5.82
- 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 962
- 388 BCE, Aristophanes, Plutus 1185
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1275b.7
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1331a.32
- 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 243
- 438 BCE, Euripides, Alcestis 99
- 405 BCE, Euripides, The Bacchae 71
- 485 BCE – 380 BCE, Gorgias, Fragments 6D
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.173
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.42
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.27
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 5.97
- 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Aegineticus 33
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Isthmian Ode 2.38
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 327
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Fragments 86
- 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1603
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.25
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.32
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 4.5.14
1. (legislation) to enact
  - 155 CE – 235 CE, Cassius Dio, Collected Works 37.20
  - 155 CE – 235 CE, Cassius Dio, Collected Works 78.22
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 8.5.3
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Constitution of Sparta 1.7
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Constitution of Sparta 2.4
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Constitution of Sparta 12.3
2. (with dative) to make use of, use
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.50
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.63
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.117
  - 170 CE – 250 CE, Philostratus, Life of Apollonius of Tyana 1.15
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Eryxias 400b
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.77
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.38
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.82
3. (with infinitive) to be accustomed to doing
  - 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 498
  - 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 1420
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.131
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.202
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.15
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.138
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.15
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 2.4.36
to acknowledge, consider as
- 472 BCE, Aeschylus, The Persians 169
- 472 BCE, Aeschylus, The Persians 497
- 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 143
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1293b.22
- 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Boeotus 2 47
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.1
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.51
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.59
- 500 BCE – 400 BCE, Parmenides, On Nature 6.8
- 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 24b
- 399 BCE, Plato, Euthyphro 3b
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 879c
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 908c
- 386 BCE – 367 BCE, Plato, Menexenus 237d
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 322a
- 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 202d
- 442 BCE, Sophocles, Antigone 183
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1317
- 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 610
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Apology 24b
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.1.1
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Symposium 8.35
1. to esteem, hold in honour
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Eratosthenes 9
  - 380 BCE, Plato, Gorgias 466b
2. (with accusative of object) to hold, believe
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Minos 320b
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 258c
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.81
3. (with accusative and infinitive) to deem, hold, believe that
  - 400 BCE – 300 BCE, Aeneas Tacticus, How to Survive under Siege 2.3
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.16
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Agoratus 6
  - 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 800
  - 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 549
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.3
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.24
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 3.4.11

Inflection

Present: νομῐ́ζω, νομῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νομῐ́ζω	νομῐ́ζεις	νομῐ́ζει	νομῐ́ζετον	νομῐ́ζετον	νομῐ́ζομεν	νομῐ́ζετε	νομῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	νομῐ́ζω	νομῐ́ζῃς	νομῐ́ζῃ	νομῐ́ζητον	νομῐ́ζητον	νομῐ́ζωμεν	νομῐ́ζητε	νομῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	νομῐ́ζοιμῐ	νομῐ́ζοις	νομῐ́ζοι	νομῐ́ζοιτον	νομῐζοίτην	νομῐ́ζοιμεν	νομῐ́ζοιτε	νομῐ́ζοιεν
	imperative		νόμῐζε	νομῐζέτω	νομῐ́ζετον	νομῐζέτων		νομῐ́ζετε	νομῐζόντων
middle/ passive	indicative	νομῐ́ζομαι	νομῐ́ζῃ / νομῐ́ζει	νομῐ́ζεται	νομῐ́ζεσθον	νομῐ́ζεσθον	νομῐζόμεθᾰ	νομῐ́ζεσθε	νομῐ́ζονται
	subjunctive	νομῐ́ζωμαι	νομῐ́ζῃ	νομῐ́ζηται	νομῐ́ζησθον	νομῐ́ζησθον	νομῐζώμεθᾰ	νομῐ́ζησθε	νομῐ́ζωνται
	optative	νομῐζοίμην	νομῐ́ζοιο	νομῐ́ζοιτο	νομῐ́ζοισθον	νομῐζοίσθην	νομῐζοίμεθᾰ	νομῐ́ζοισθε	νομῐ́ζοιντο
	imperative		νομῐ́ζου	νομῐζέσθω	νομῐ́ζεσθον	νομῐζέσθων		νομῐ́ζεσθε	νομῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		νομῐ́ζειν				νομῐ́ζεσθαι
participle	m	νομῐ́ζων				νομῐζόμενος
	f	νομῐ́ζουσᾰ				νομῐζομένη
	n	νομῐ́ζον				νομῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνόμῐζον, ἐνομῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνόμῐζον	ἐνόμῐζες	ἐνόμῐζε(ν)	ἐνομῐ́ζετον	ἐνομῐζέτην	ἐνομῐ́ζομεν	ἐνομῐ́ζετε	ἐνόμῐζον
middle/ passive	indicative	ἐνομῐζόμην	ἐνομῐ́ζου	ἐνομῐ́ζετο	ἐνομῐ́ζεσθον	ἐνομῐζέσθην	ἐνομῐζόμεθᾰ	ἐνομῐ́ζεσθε	ἐνομῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: νομῐέω, νομῐέομαι, νομῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νομῐέω	νομῐέεις	νομῐέει	νομῐέετον	νομῐέετον	νομῐέομεν	νομῐέετε	νομῐέουσῐ(ν)
active	optative	νομῐέοιμῐ	νομῐέοις	νομῐέοι	νομῐέοιτον	νομῐεοίτην	νομῐέοιμεν	νομῐέοιτε	νομῐέοιεν
middle	indicative	νομῐέομαι	νομῐέῃ / νομῐέει	νομῐέεται	νομῐέεσθον	νομῐέεσθον	νομῐεόμεθᾰ	νομῐέεσθε	νομῐέονται
middle	optative	νομῐεοίμην	νομῐέοιο	νομῐέοιτο	νομῐέοισθον	νομῐεοίσθην	νομῐεοίμεθᾰ	νομῐέοισθε	νομῐέοιντο
passive	indicative	νομῐσθήσομαι	νομῐσθήσῃ	νομῐσθήσεται	νομῐσθήσεσθον	νομῐσθήσεσθον	νομῐσθησόμεθᾰ	νομῐσθήσεσθε	νομῐσθήσονται
passive	optative	νομῐσθησοίμην	νομῐσθήσοιο	νομῐσθήσοιτο	νομῐσθήσοισθον	νομῐσθησοίσθην	νομῐσθησοίμεθᾰ	νομῐσθήσοισθε	νομῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νομῐέειν			νομῐέεσθαι		νομῐσθήσεσθαι
participle	m	νομῐέων			νομῐεόμενος		νομῐσθησόμενος
	f	νομῐέουσᾰ			νομῐεομένη		νομῐσθησομένη
	n	νομῐέον			νομῐεόμενον		νομῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: νομῐῶ, νομῐοῦμαι, νομῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νομῐῶ	νομῐεῖς	νομῐεῖ	νομῐεῖτον	νομῐεῖτον	νομῐοῦμεν	νομῐεῖτε	νομῐοῦσῐ(ν)
active	optative	νομῐοίην / νομῐοῖμῐ	νομῐοίης / νομῐοῖς	νομῐοίη / νομῐοῖ	νομῐοῖτον / νομῐοίητον	νομῐοίτην / νομῐοιήτην	νομῐοῖμεν / νομῐοίημεν	νομῐοῖτε / νομῐοίητε	νομῐοῖεν / νομῐοίησᾰν
middle	indicative	νομῐοῦμαι	νομῐῇ	νομῐεῖται	νομῐεῖσθον	νομῐεῖσθον	νομῐούμεθᾰ	νομῐεῖσθε	νομῐοῦνται
middle	optative	νομῐοίμην	νομῐοῖο	νομῐοῖτο	νομῐοῖσθον	νομῐοίσθην	νομῐοίμεθᾰ	νομῐοῖσθε	νομῐοῖντο
passive	indicative	νομῐσθήσομαι	νομῐσθήσῃ	νομῐσθήσεται	νομῐσθήσεσθον	νομῐσθήσεσθον	νομῐσθησόμεθᾰ	νομῐσθήσεσθε	νομῐσθήσονται
passive	optative	νομῐσθησοίμην	νομῐσθήσοιο	νομῐσθήσοιτο	νομῐσθήσοισθον	νομῐσθησοίσθην	νομῐσθησοίμεθᾰ	νομῐσθήσοισθε	νομῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νομῐεῖν			νομῐεῖσθαι		νομῐσθήσεσθαι
participle	m	νομῐῶν			νομῐούμενος		νομῐσθησόμενος
	f	νομῐοῦσᾰ			νομῐουμένη		νομῐσθησομένη
	n	νομῐοῦν			νομῐούμενον		νομῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνόμῐσᾰ, ἐνομῐσᾰ́μην, ἐνομῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνόμῐσᾰ	ἐνόμῐσᾰς	ἐνόμῐσε(ν)	ἐνομῐ́σᾰτον	ἐνομῐσᾰ́την	ἐνομῐ́σᾰμεν	ἐνομῐ́σᾰτε	ἐνόμῐσᾰν
	subjunctive	νομῐ́σω	νομῐ́σῃς	νομῐ́σῃ	νομῐ́σητον	νομῐ́σητον	νομῐ́σωμεν	νομῐ́σητε	νομῐ́σωσῐ(ν)
	optative	νομῐ́σαιμῐ	νομῐ́σειᾰς / νομῐ́σαις	νομῐ́σειε(ν) / νομῐ́σαι	νομῐ́σαιτον	νομῐσαίτην	νομῐ́σαιμεν	νομῐ́σαιτε	νομῐ́σειᾰν / νομῐ́σαιεν
	imperative		νόμῐσον	νομῐσᾰ́τω	νομῐ́σᾰτον	νομῐσᾰ́των		νομῐ́σᾰτε	νομῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνομῐσᾰ́μην	ἐνομῐ́σω	ἐνομῐ́σᾰτο	ἐνομῐ́σᾰσθον	ἐνομῐσᾰ́σθην	ἐνομῐσᾰ́μεθᾰ	ἐνομῐ́σᾰσθε	ἐνομῐ́σᾰντο
	subjunctive	νομῐ́σωμαι	νομῐ́σῃ	νομῐ́σηται	νομῐ́σησθον	νομῐ́σησθον	νομῐσώμεθᾰ	νομῐ́σησθε	νομῐ́σωνται
	optative	νομῐσαίμην	νομῐ́σαιο	νομῐ́σαιτο	νομῐ́σαισθον	νομῐσαίσθην	νομῐσαίμεθᾰ	νομῐ́σαισθε	νομῐ́σαιντο
	imperative		νόμῐσαι	νομῐσᾰ́σθω	νομῐ́σᾰσθον	νομῐσᾰ́σθων		νομῐ́σᾰσθε	νομῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνομῐ́σθην	ἐνομῐ́σθης	ἐνομῐ́σθη	ἐνομῐ́σθητον	ἐνομῐσθήτην	ἐνομῐ́σθημεν	ἐνομῐ́σθητε	ἐνομῐ́σθησᾰν
	subjunctive	νομῐσθῶ	νομῐσθῇς	νομῐσθῇ	νομῐσθῆτον	νομῐσθῆτον	νομῐσθῶμεν	νομῐσθῆτε	νομῐσθῶσῐ(ν)
	optative	νομῐσθείην	νομῐσθείης	νομῐσθείη	νομῐσθεῖτον / νομῐσθείητον	νομῐσθείτην / νομῐσθειήτην	νομῐσθεῖμεν / νομῐσθείημεν	νομῐσθεῖτε / νομῐσθείητε	νομῐσθεῖεν / νομῐσθείησᾰν
	imperative		νομῐ́σθητῐ	νομῐσθήτω	νομῐ́σθητον	νομῐσθήτων		νομῐ́σθητε	νομῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		νομῐ́σαι			νομῐ́σᾰσθαι		νομῐσθῆναι
participle	m	νομῐ́σᾱς			νομῐσᾰ́μενος		νομῐσθείς
	f	νομῐ́σᾱσᾰ			νομῐσᾰμένη		νομῐσθεῖσᾰ
	n	νομῐ́σᾰν			νομῐσᾰ́μενον		νομῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: νενόμῐκᾰ, νενόμῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νενόμῐκᾰ	νενόμῐκᾰς	νενόμῐκε(ν)	νενομῐ́κᾰτον	νενομῐ́κᾰτον	νενομῐ́κᾰμεν	νενομῐ́κᾰτε	νενομῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	νενομῐ́κω	νενομῐ́κῃς	νενομῐ́κῃ	νενομῐ́κητον	νενομῐ́κητον	νενομῐ́κωμεν	νενομῐ́κητε	νενομῐ́κωσῐ(ν)
	optative	νενομῐ́κοιμῐ / νενομῐκοίην	νενομῐ́κοις / νενομῐκοίης	νενομῐ́κοι / νενομῐκοίη	νενομῐ́κοιτον	νενομῐκοίτην	νενομῐ́κοιμεν	νενομῐ́κοιτε	νενομῐ́κοιεν
	imperative		νενόμῐκε	νενομῐκέτω	νενομῐ́κετον	νενομῐκέτων		νενομῐ́κετε	νενομῐκόντων
middle/ passive	indicative	νενόμῐσμαι	νενόμῐσαι	νενόμῐσται	νενόμῐσθον	νενόμῐσθον	νενομῐ́σμεθᾰ	νενόμῐσθε	νενομῐ́δᾰται
	subjunctive	νενομῐσμένος ὦ	νενομῐσμένος ᾖς	νενομῐσμένος ᾖ	νενομῐσμένω ἦτον	νενομῐσμένω ἦτον	νενομῐσμένοι ὦμεν	νενομῐσμένοι ἦτε	νενομῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	νενομῐσμένος εἴην	νενομῐσμένος εἴης	νενομῐσμένος εἴη	νενομῐσμένω εἴητον / εἶτον	νενομῐσμένω εἰήτην / εἴτην	νενομῐσμένοι εἴημεν / εἶμεν	νενομῐσμένοι εἴητε / εἶτε	νενομῐσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		νενόμῐσο	νενομῐ́σθω	νενόμῐσθον	νενομῐ́σθων		νενόμῐσθε	νενομῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		νενομῐκέναι				νενομῐ́σθαι
participle	m	νενομῐκώς				νενομῐσμένος
	f	νενομῐκυῖᾰ				νενομῐσμένη
	n	νενομῐκός				νενομῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐνενομῐ́κειν / ἐνενομῐ́κη, ἐνενομῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνενομῐ́κειν / ἐνενομῐ́κη	ἐνενομῐ́κεις / ἐνενομῐ́κης	ἐνενομῐ́κει(ν)	ἐνενομῐ́κετον	ἐνενομῐκέτην	ἐνενομῐ́κεμεν	ἐνενομῐ́κετε	ἐνενομῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐνενομῐ́σμην	ἐνενόμῐσο	ἐνενόμῐστο	ἐνενόμῐσθον	ἐνενομῐ́σθην	ἐνενομῐ́σμεθᾰ	ἐνενόμῐσθε	ἐνενομῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: νομίσω, νομίσομαι, νομισθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νομίσω	νομίσεις	νομίσει	νομίσετον	νομίσετον	νομίσομεν	νομίσετε	νομίσουσῐ(ν)
active	optative	νομίσοιμῐ	νομίσοις	νομίσοι	νομίσοιτον	νομισοίτην	νομίσοιμεν	νομίσοιτε	νομίσοιεν
middle	indicative	νομίσομαι	νομίσῃ / νομίσει	νομίσεται	νομίσεσθον	νομίσεσθον	νομισόμεθᾰ	νομίσεσθε	νομίσονται
middle	optative	νομισοίμην	νομίσοιο	νομίσοιτο	νομίσοισθον	νομισοίσθην	νομισοίμεθᾰ	νομίσοισθε	νομίσοιντο
passive	indicative	νομισθήσομαι	νομισθήσῃ	νομισθήσεται	νομισθήσεσθον	νομισθήσεσθον	νομισθησόμεθᾰ	νομισθήσεσθε	νομισθήσονται
passive	optative	νομισθησοίμην	νομισθήσοιο	νομισθήσοιτο	νομισθήσοισθον	νομισθησοίσθην	νομισθησοίμεθᾰ	νομισθήσοισθε	νομισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νομίσειν			νομίσεσθαι		νομισθήσεσθαι
participle	m	νομίσων			νομισόμενος		νομισθησόμενος
	f	νομίσουσᾰ			νομισομένη		νομισθησομένη
	n	νομῖσον			νομισόμενον		νομισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

νομῐτεύομαι (nomĭteúomai)

Derived terms

ἀνόμιστος (anómistos)
ἀντινομίζομαι (antinomízomai)
ἀπονομίζω (aponomízō)
κατανομίζω (katanomízō)
νόμῐσῐς (nómĭsĭs)
νόμισμᾰ (nómismă)
νομιστέος (nomistéos)
νομιστεύομαι (nomisteúomai)
νομιστί (nomistí)
νομιστός (nomistós)
προσνομίζω (prosnomízō)
συννομίζω (sunnomízō)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “νέμω, -ομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1006-7

Greek

Etymology

From Ancient Greek νομίζω (nomízō).

Pronunciation

IPA^(key): /noˈmizo/
Hyphenation: νο‧μί‧ζω

Verb

νομίζω • (nomízo) (past νόμισα, passive νομίζομαι)

to think, consider, opine
Νομίζω ότι η μητέρα του ζει.
Nomízo óti i mitéra tou zei.
I think that his mother is alive.

Νομιζόμουν για καλός μαθητής από τους καθηγητές μου, αλλά απέτυχα στις εξετάσεις.
Nomizómoun gia kalós mathitís apó tous kathigités mou, allá apétycha stis exetáseis.
I was regarded as a good student by my professors, but I failed my exams.

Conjugation

νομίζω νομίζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg		νομίσω	νομίζομαι	νομισθώ
2 sg	νομίζεις	νομίσεις	νομίζεσαι	νομισθείς
3 sg	νομίζει	νομίσει	νομίζεται	νομισθεί

1 pl	νομίζουμε, [‑ομε]	νομίσουμε, [‑ομε]	νομιζόμαστε	νομισθούμε
2 pl	νομίζετε	νομίσετε	νομίζεστε, νομιζόσαστε	νομισθείτε
3 pl	νομίζουν(ε)	νομίσουν(ε)	νομίζονται	νομισθούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	νόμιζα	νόμισα	νομιζόμουν(α)	νομίσθηκα
2 sg	νόμιζες	νόμισες	νομιζόσουν(α)	νομίσθηκες
3 sg	νόμιζε	νόμισε	νομιζόταν(ε)	νομίσθηκε

1 pl	νομίζαμε	νομίσαμε	νομιζόμασταν, (‑όμαστε)	νομισθήκαμε
2 pl	νομίζατε	νομίσατε	νομιζόσασταν, (‑όσαστε)	νομισθήκατε
3 pl	νόμιζαν, νομίζαν(ε)	νόμισαν, νομίσαν(ε)	νομίζονταν, (νομιζόντουσαν)	νομίσθηκαν, νομισθήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ➤	θα νομίσω ➤	θα νομίζομαι ➤	θα νομισθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα νομίζεις, …	θα νομίσεις, …	θα νομίζεσαι, …	θα νομισθείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … νομίσει έχω, έχεις, … νομισμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … νομισθεί είμαι, είσαι, … νομισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … νομίσει είχα, είχες, … νομισμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … νομισθεί ήμουν, ήσουν, … νομισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … νομίσει θα έχω, θα έχεις, … νομισμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … νομισθεί θα είμαι, θα είσαι, … νομισμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	νόμιζε	νόμισε	—	νομίσου
2 pl	νομίζετε	νομίστε	νομίζεστε	νομισθείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	νομίζοντας ➤		νομιζόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας νομίσει ➤		[νομισμένος, ‑η, ‑o] ➤

Nonfinite form➤	νομίσει		νομισθεί


Notes Appendix:Greek verbs	• passive forms with {-σθ-} are formal, learned (νομίσθηκα). Alternatives: with ‑στ- (νομίστηκα) are informal, colloquial. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

θεωρώ (theoró, “consider, regard”)
υπολογίζω (ypologízo, “calculate, estimate”)
(passive: of νομίζομαι): λογίζομαι (logízomai, “to be regarded, considered”)

νομίζω

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Synonyms

Derived terms

References

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Synonyms

See also