νόσημα

• νούσημᾰ (noúsēmă) — Ionic

From νοσέω (noséō, “I am sick”) +‎ -μα (-ma).

νόσημᾰ • (nósēmă) n (genitive νοσήμᾰτος); third declension

1. sickness, disease, plague, affliction
   • 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 755:

     δεινόν γε τοὐπίσαγμα τοῦ νοσήματος.

     deinón ge toupísagma toû nosḗmatos.

     Frightful must be the burden of your illness!

2. (figurative)
   • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 227:

     ἔνεστι γάρ πως τοῦτο τῇ τυραννίδι νόσημα, τοῖς φίλοισι μὴ πεποιθέναι

     énesti gár pōs toûto tēî turannídi nósēma, toîs phíloisi mḕ pepoithénai

     For it is a disease that is somehow inherent in tyranny, to have no faith in friends.

• → Latin: nosēma
  • → Translingual: Nosema

• “νόσημα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νόσημα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• νόσημα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G3553 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, pages 232, 616

Learned borrowing from Ancient Greek νόσημα (nósēma).^[1] By surface analysis, νοση- (stem of νοσώ (nosó)) +‎ -μα (-ma).

• IPA^(key): /ˈno.si.ma/
• Hyphenation: νό‧ση‧μα

νόσημα • (nósima) n (plural νοσήματα)

1. (medicine) disease

   Synonyms: νόσος f (nósos), αρρώστια f (arróstia), ασθένεια f (asthéneia), πάθηση f (páthisi)

   σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα ― sexoualikós metadidómeno nósima ― sexually transmitted disease

   αφροδίσιο νόσημα ― afrodísio nósima ― venereal disease

   χρόνιο νόσημα ― chrónio nósima ― chronic disease

• see: νόσος f (nósos)