ξαίνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *ksəňňō, from Proto-Indo-European *ksn̥-y^e⁄o- (“to scratch; to comb, card”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksǎi̯.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈksɛ.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈksɛ.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkse.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkse.no/

Verb

ξαίνω • (xaínō)

to comb or card (wool)
to full or dress (cloth)
(figurative) to dress, thrash, beat, mangle

Conjugation

Present: ξαίνω, ξαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξαίνω	ξαίνεις	ξαίνει	ξαίνετον	ξαίνετον	ξαίνομεν	ξαίνετε	ξαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	ξαίνω	ξαίνῃς	ξαίνῃ	ξαίνητον	ξαίνητον	ξαίνωμεν	ξαίνητε	ξαίνωσῐ(ν)
	optative	ξαίνοιμῐ	ξαίνοις	ξαίνοι	ξαίνοιτον	ξαινοίτην	ξαίνοιμεν	ξαίνοιτε	ξαίνοιεν
	imperative		ξαῖνε	ξαινέτω	ξαίνετον	ξαινέτων		ξαίνετε	ξαινόντων
middle/ passive	indicative	ξαίνομαι	ξαίνῃ, ξαίνει	ξαίνεται	ξαίνεσθον	ξαίνεσθον	ξαινόμεθᾰ	ξαίνεσθε	ξαίνονται
	subjunctive	ξαίνωμαι	ξαίνῃ	ξαίνηται	ξαίνησθον	ξαίνησθον	ξαινώμεθᾰ	ξαίνησθε	ξαίνωνται
	optative	ξαινοίμην	ξαίνοιο	ξαίνοιτο	ξαίνοισθον	ξαινοίσθην	ξαινοίμεθᾰ	ξαίνοισθε	ξαίνοιντο
	imperative		ξαίνου	ξαινέσθω	ξαίνεσθον	ξαινέσθων		ξαίνεσθε	ξαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ξαίνειν				ξαίνεσθαι
participle	m	ξαίνων				ξαινόμενος
	f	ξαίνουσᾰ				ξαινομένη
	n	ξαῖνον				ξαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔξαινον, ἐξαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔξαινον	ἔξαινες	ἔξαινε(ν)	ἐξαίνετον	ἐξαινέτην	ἐξαίνομεν	ἐξαίνετε	ἔξαινον
middle/ passive	indicative	ἐξαινόμην	ἐξαίνου	ἐξαίνετο	ἐξαίνεσθον	ἐξαινέσθην	ἐξαινόμεθᾰ	ἐξαίνεσθε	ἐξαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ξᾰνέω, ξᾰνέομαι, ξᾰνθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξᾰνέω	ξᾰνέεις	ξᾰνέει	ξᾰνέετον	ξᾰνέετον	ξᾰνέομεν	ξᾰνέετε	ξᾰνέουσῐ(ν)
active	optative	ξᾰνέοιμῐ	ξᾰνέοις	ξᾰνέοι	ξᾰνέοιτον	ξᾰνεοίτην	ξᾰνέοιμεν	ξᾰνέοιτε	ξᾰνέοιεν
middle	indicative	ξᾰνέομαι	ξᾰνέῃ, ξᾰνέει	ξᾰνέεται	ξᾰνέεσθον	ξᾰνέεσθον	ξᾰνεόμεθᾰ	ξᾰνέεσθε	ξᾰνέονται
middle	optative	ξᾰνεοίμην	ξᾰνέοιο	ξᾰνέοιτο	ξᾰνέοισθον	ξᾰνεοίσθην	ξᾰνεοίμεθᾰ	ξᾰνέοισθε	ξᾰνέοιντο
passive	indicative	ξᾰνθήσομαι	ξᾰνθήσῃ	ξᾰνθήσεται	ξᾰνθήσεσθον	ξᾰνθήσεσθον	ξᾰνθησόμεθᾰ	ξᾰνθήσεσθε	ξᾰνθήσονται
passive	optative	ξᾰνθησοίμην	ξᾰνθήσοιο	ξᾰνθήσοιτο	ξᾰνθήσοισθον	ξᾰνθησοίσθην	ξᾰνθησοίμεθᾰ	ξᾰνθήσοισθε	ξᾰνθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ξᾰνέειν			ξᾰνέεσθαι		ξᾰνθήσεσθαι
participle	m	ξᾰνέων			ξᾰνεόμενος		ξᾰνθησόμενος
	f	ξᾰνέουσᾰ			ξᾰνεομένη		ξᾰνθησομένη
	n	ξᾰνέον			ξᾰνεόμενον		ξᾰνθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ξᾰνῶ, ξᾰνοῦμαι, ξᾰνθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξᾰνῶ	ξᾰνεῖς	ξᾰνεῖ	ξᾰνεῖτον	ξᾰνεῖτον	ξᾰνοῦμεν	ξᾰνεῖτε	ξᾰνοῦσῐ(ν)
active	optative	ξᾰνοίην, ξᾰνοῖμῐ	ξᾰνοίης, ξᾰνοῖς	ξᾰνοίη, ξᾰνοῖ	ξᾰνοῖτον, ξᾰνοίητον	ξᾰνοίτην, ξᾰνοιήτην	ξᾰνοῖμεν, ξᾰνοίημεν	ξᾰνοῖτε, ξᾰνοίητε	ξᾰνοῖεν, ξᾰνοίησᾰν
middle	indicative	ξᾰνοῦμαι	ξᾰνῇ	ξᾰνεῖται	ξᾰνεῖσθον	ξᾰνεῖσθον	ξᾰνούμεθᾰ	ξᾰνεῖσθε	ξᾰνοῦνται
middle	optative	ξᾰνοίμην	ξᾰνοῖο	ξᾰνοῖτο	ξᾰνοῖσθον	ξᾰνοίσθην	ξᾰνοίμεθᾰ	ξᾰνοῖσθε	ξᾰνοῖντο
passive	indicative	ξᾰνθήσομαι	ξᾰνθήσῃ	ξᾰνθήσεται	ξᾰνθήσεσθον	ξᾰνθήσεσθον	ξᾰνθησόμεθᾰ	ξᾰνθήσεσθε	ξᾰνθήσονται
passive	optative	ξᾰνθησοίμην	ξᾰνθήσοιο	ξᾰνθήσοιτο	ξᾰνθήσοισθον	ξᾰνθησοίσθην	ξᾰνθησοίμεθᾰ	ξᾰνθήσοισθε	ξᾰνθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ξᾰνεῖν			ξᾰνεῖσθαι		ξᾰνθήσεσθαι
participle	m	ξᾰνῶν			ξᾰνούμενος		ξᾰνθησόμενος
	f	ξᾰνοῦσᾰ			ξᾰνουμένη		ξᾰνθησομένη
	n	ξᾰνοῦν			ξᾰνούμενον		ξᾰνθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔξηνᾰ, ἐξηνᾰ́μην, ἐξᾰ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔξηνᾰ	ἔξηνᾰς	ἔξηνε(ν)	ἐξήνᾰτον	ἐξηνᾰ́την	ἐξήνᾰμεν	ἐξήνᾰτε	ἔξηνᾰν
	subjunctive	ξήνω	ξήνῃς	ξήνῃ	ξήνητον	ξήνητον	ξήνωμεν	ξήνητε	ξήνωσῐ(ν)
	optative	ξήναιμῐ	ξήνειᾰς, ξήναις	ξήνειε(ν), ξήναι	ξήναιτον	ξηναίτην	ξήναιμεν	ξήναιτε	ξήνειᾰν, ξήναιεν
	imperative		ξῆνον	ξηνᾰ́τω	ξήνᾰτον	ξηνᾰ́των		ξήνᾰτε	ξηνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐξηνᾰ́μην	ἐξήνω	ἐξήνᾰτο	ἐξήνᾰσθον	ἐξηνᾰ́σθην	ἐξηνᾰ́μεθᾰ	ἐξήνᾰσθε	ἐξήνᾰντο
	subjunctive	ξήνωμαι	ξήνῃ	ξήνηται	ξήνησθον	ξήνησθον	ξηνώμεθᾰ	ξήνησθε	ξήνωνται
	optative	ξηναίμην	ξήναιο	ξήναιτο	ξήναισθον	ξηναίσθην	ξηναίμεθᾰ	ξήναισθε	ξήναιντο
	imperative		ξῆναι	ξηνᾰ́σθω	ξήνᾰσθον	ξηνᾰ́σθων		ξήνᾰσθε	ξηνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐξᾰ́νθην	ἐξᾰ́νθης	ἐξᾰ́νθη	ἐξᾰ́νθητον	ἐξᾰνθήτην	ἐξᾰ́νθημεν	ἐξᾰ́νθητε	ἐξᾰ́νθησᾰν
	subjunctive	ξᾰνθῶ	ξᾰνθῇς	ξᾰνθῇ	ξᾰνθῆτον	ξᾰνθῆτον	ξᾰνθῶμεν	ξᾰνθῆτε	ξᾰνθῶσῐ(ν)
	optative	ξᾰνθείην	ξᾰνθείης	ξᾰνθείη	ξᾰνθεῖτον, ξᾰνθείητον	ξᾰνθείτην, ξᾰνθειήτην	ξᾰνθεῖμεν, ξᾰνθείημεν	ξᾰνθεῖτε, ξᾰνθείητε	ξᾰνθεῖεν, ξᾰνθείησᾰν
	imperative		ξᾰ́νθητῐ	ξᾰνθήτω	ξᾰ́νθητον	ξᾰνθήτων		ξᾰ́νθητε	ξᾰνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ξῆναι			ξήνᾰσθαι		ξᾰνθῆναι
participle	m	ξήνᾱς			ξηνᾰ́μενος		ξᾰνθείς
	f	ξήνᾱσᾰ			ξηνᾰμένη		ξᾰνθεῖσᾰ
	n	ξῆνᾰν			ξηνᾰ́μενον		ξᾰνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔξασμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἔξασμαι, ἔξαμμαι	ἔξανσαι	ἔξανται	ἔξανθον	ἔξανθον	ἐξάσμεθᾰ	ἔξανθε	ἐξάνᾰται
	subjunctive	ἐξασμένος ὦ	ἐξασμένος ᾖς	ἐξασμένος ᾖ	ἐξασμένω ἦτον	ἐξασμένω ἦτον	ἐξασμένοι ὦμεν	ἐξασμένοι ἦτε	ἐξασμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐξασμένος εἴην	ἐξασμένος εἴης	ἐξασμένος εἴη	ἐξασμένω εἴητον/εἶτον	ἐξασμένω εἰήτην/εἴτην	ἐξασμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐξασμένοι εἴητε/εἶτε	ἐξασμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔξανσο	ἐξάνθω	ἔξανθον	ἐξάνθων		ἔξανθε	ἐξάνθων
						middle/passive
infinitive						ἐξᾶνθαι
participle	m					ἐξασμένος
	f					ἐξασμένη
	n					ἐξασμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀναξαίνω (anaxaínō)
ἐξαίνυμαι (exaínumai)
εὔξαντος (eúxantos)
καταξαίνω (kataxaínō)
ξανάω (xanáō)
ξάνιον (xánion)
ξάντης (xántēs)
ξαντικός (xantikós)

Descendants

Greek: ξαίνω (xaíno)

Greek

Etymology

From Ancient Greek ξαίνω (xaínō), from Proto-Indo-European *ksen- (“to scratch; to comb, card”), from *késr̥ (“comb”), from the root *kes-. Possible cognates include Latin sentis (“thorn”), Irish cíor (“comb”), English hair.

Verb

ξαίνω • (xaíno) (past έξανα)

(textiles) to card, comb (stage in fibre production)
Synonym: λαναρίζω (lanarízo)

Conjugation

ξαίνω ξαίνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg		ξάνω	ξαίνομαι	ξαστώ
2 sg	ξαίνεις	ξάνεις	ξαίνεσαι	ξαστείς
3 sg	ξαίνει	ξάνει	ξαίνεται	ξαστεί

1 pl	ξαίνουμε, [‑ομε]	ξάνουμε, [‑ομε]	ξαινόμαστε	ξαστούμε
2 pl	ξαίνετε	ξάνετε	ξαίνεστε, ξαινόσαστε	ξαστείτε
3 pl	ξαίνουν(ε)	ξάνουν(ε)	ξαίνονται	ξαστούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έξαινα	έξανα	ξαινόμουν(α)	ξάστηκα
2 sg	έξαινες	έξανες	ξαινόσουν(α)	ξάστηκες
3 sg	έξαινε	έξανε	ξαινόταν(ε)	ξάστηκε

1 pl	ξαίναμε	ξάναμε	ξαινόμασταν, (‑όμαστε)	ξαστήκαμε
2 pl	ξαίνατε	ξάνατε	ξαινόσασταν, (‑όσαστε)	ξαστήκατε
3 pl	έξαιναν, ξαίναν(ε)	έξαναν, ξάναν(ε)	ξαίνονταν, (ξαινόντουσαν)	ξάστηκαν, ξαστήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ➤	θα ξάνω ➤	θα ξαίνομαι ➤	θα ξαστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα ξαίνεις, …	θα ξάνεις, …	θα ξαίνεσαι, …	θα ξαστείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … ξάνει έχω, έχεις, … ξασμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … ξαστεί είμαι, είσαι, … ξασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … ξάνει είχα, είχες, … ξασμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … ξαστεί ήμουν, ήσουν, … ξασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … ξάνει θα έχω, θα έχεις, … ξασμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … ξαστεί θα είμαι, θα είσαι, … ξασμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	ξαίνε	ξάνε	—	ξάσου
2 pl	ξαίνετε	ξάνετε	ξαίνεστε	ξαστείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	ξαίνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας ξάνει ➤		ξασμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	ξάνει		ξαστεί


Notes Appendix:Greek verbs	• Active imperative perfective (aorist) 2nd plural: ξάνετε, [ξάντε] • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

αναξαίνω (anaxaíno, “to recard, to recomb”)
άξαντος (áxantos, “uncarded”)

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Derived terms

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Verb

Conjugation

Derived terms