ξύγκειμαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

Verb

ξύγκειμαι • (xúnkeimai)

  1. Old Attic form of σύγκειμαι (súnkeimai)

Conjugation

   Present: ξύγκειμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ξύγκειμαι ξύγκεισαι ξύγκειται ξύγκεισθον ξύγκεισθον ξυγκείμεθα ξύγκεισθε ξύγκεινται/ξυγκέᾰται/ξυγκέονται/ξυγκείᾰται
subjunctive ξυγκῶμαι ξυγκέῃ ξυγκέηται/ξυγκεῖται ξυγκέησθον ξυγκέησθον ξυγκώμεθᾰ ξυγκέησθε ξυγκέωνται/ξυγκείωνται
optative ξυγκοίμην ξυγκοῖο ξυγκοῖτο ξυγκοῖσθον ξυγκοίσθην ξυγκοίμεθᾰ ξυγκοῖσθε ξυγκοῖντο
imperative   ξύγκεισο ξυγκείσθω ξύγκεισθον ξυγκείσθων   ξύγκεισθον ξυγκείσθων
infinitive ξύγκεισθαι/ξυγκέεσθαι
participle m ξυγκείμενος
f ξυγκειμένη
n ξυγκείμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ξυνεκείμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ξυνεκείμην ξυνέκεισο ξυνέκειτο ξυνέκεισθον ξυνεκείσθην ξυνεκείμεθα ξυνέκεισθε ξυνέκειντο/ξυνεκέατο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ξυγκείσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ξυγκείσομαι ξυγκείσῃ / ξυγκείσει ξυγκείσεται ξυγκείσεσθον ξυγκείσεσθον ξυγκεισόμεθᾰ ξυγκείσεσθε ξυγκείσονται
optative ξυγκεισοίμην ξυγκείσοιο ξυγκείσοιτο ξυγκείσοισθον ξυγκεισοίσθην ξυγκεισοίμεθᾰ ξυγκείσοισθε ξυγκείσοιντο
middle
infinitive ξυγκείσεσθαι
participle m ξυγκεισόμενος
f ξυγκεισομένη
n ξυγκεισόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.