ομολογημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of ομολογούμαι (omologoúmai), passive voice of ομολογώ (“confess, admit”).

Pronunciation

  • IPA(key): /o.mo.lo.ʝiˈme.nos/
  • Hyphenation: ο‧μο‧λο‧γη‧μέ‧νος

Participle

ομολογημένος • (omologiménos) m (feminine ομολογημένη, neuter ομολογημένο)

  1. confessed, admitted

Declension

Declension of ομολογημένος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ομολογημένος (omologiménos) ομολογημένη (omologiméni) ομολογημένο (omologiméno) ομολογημένοι (omologiménoi) ομολογημένες (omologiménes) ομολογημένα (omologiména)
genitive ομολογημένου (omologiménou) ομολογημένης (omologiménis) ομολογημένου (omologiménou) ομολογημένων (omologiménon) ομολογημένων (omologiménon) ομολογημένων (omologiménon)
accusative ομολογημένο (omologiméno) ομολογημένη (omologiméni) ομολογημένο (omologiméno) ομολογημένους (omologiménous) ομολογημένες (omologiménes) ομολογημένα (omologiména)
vocative ομολογημένε (omologiméne) ομολογημένη (omologiméni) ομολογημένο (omologiméno) ομολογημένοι (omologiménoi) ομολογημένες (omologiménes) ομολογημένα (omologiména)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.