οστεοφυλάκιο

οστό (ostó, “bone”) +‎ φυλάσσω (fylásso, “to guard, to protect”). First attested 1889.

• IPA^(key): /osteofiˈlacio/
• Hyphenation: ο‧στε‧ο‧φυ‧λά‧κι‧ο

οστεοφυλάκιο • (osteofylákio) n (plural οστεοφυλάκια)

1. ossuary (building for holding the bones of the dead)

   Όταν εκταφεί ο παππούς, τα κόκαλα θα πάνε στο οστεοφυλάκιο.

   Ótan ektafeí o pappoús, ta kókala tha páne sto osteofylákio.

   When grandad is exhumed, his bones will be brought to the ossuary.

• (ossuary): χωνευτήριο n (choneftírio), χωνευτήρι n (choneftíri)

• λειψανοθήκη f (leipsanothíki, “bone container”)
• κοινοτάφιο n (koinotáfio, “communal grave”)
• οστεοθήκη f (osteothíki, “bone container”)