οἰκητός
Ancient Greek
Etymology
From οἰκέω (oikéō, “inhabit, dwell”) + -τός (-tós, “A suffix creating verbal adjectives of possibility, either active or passive”)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /oi̯.kɛː.tós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /y.ke̝ˈtos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /y.ciˈtos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /y.ciˈtos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /i.ciˈtos/
Adjective
οἰκητός • (oikētós) m or f (neuter οἰκητόν); second declension
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | οἰκητός oikētós |
οἰκητόν oikētón |
οἰκητώ oikētṓ |
οἰκητώ oikētṓ |
οἰκητοί oikētoí |
οἰκητᾰ́ oikētắ | ||||||||
| Genitive | οἰκητοῦ oikētoû |
οἰκητοῦ oikētoû |
οἰκητοῖν oikētoîn |
οἰκητοῖν oikētoîn |
οἰκητῶν oikētôn |
οἰκητῶν oikētôn | ||||||||
| Dative | οἰκητῷ oikētōî |
οἰκητῷ oikētōî |
οἰκητοῖν oikētoîn |
οἰκητοῖν oikētoîn |
οἰκητοῖς oikētoîs |
οἰκητοῖς oikētoîs | ||||||||
| Accusative | οἰκητόν oikētón |
οἰκητόν oikētón |
οἰκητώ oikētṓ |
οἰκητώ oikētṓ |
οἰκητούς oikētoús |
οἰκητᾰ́ oikētắ | ||||||||
| Vocative | οἰκητέ oikēté |
οἰκητόν oikētón |
οἰκητώ oikētṓ |
οἰκητώ oikētṓ |
οἰκητοί oikētoí |
οἰκητᾰ́ oikētắ | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| οἰκητῶς oikētôs |
οἰκητότερος oikētóteros |
οἰκητότᾰτος oikētótătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Derived terms
- εὐκατοίκητος (eukatoíkētos)
- ἀκατοίκητος (akatoíkētos)