οἰόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /oi̯.ó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /yˈo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈo.me.nos/

Participle

οἰόμενος • (oiómenos) m (feminine οἰομένη, neuter οἰόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of οἴομαι (oíomai)

Declension

First and second declension of οἰόμενος; οἰομένη; οἰόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	οἰόμενος oiómenos	οἰομένη oioménē	οἰόμενον oiómenon	οἰομένω oioménō	οἰομένᾱ oioménā	οἰομένω oioménō	οἰόμενοι oiómenoi	οἰόμεναι oiómenai	οἰόμενᾰ oiómenă
Genitive	οἰομένου oioménou	οἰομένης oioménēs	οἰομένου oioménou	οἰομένοιν oioménoin	οἰομέναιν oioménain	οἰομένοιν oioménoin	οἰομένων oioménōn	οἰομένων oioménōn	οἰομένων oioménōn
Dative	οἰομένῳ oioménōi	οἰομένῃ oioménēi	οἰομένῳ oioménōi	οἰομένοιν oioménoin	οἰομέναιν oioménain	οἰομένοιν oioménoin	οἰομένοις oioménois	οἰομέναις oioménais	οἰομένοις oioménois
Accusative	οἰόμενον oiómenon	οἰομένην oioménēn	οἰόμενον oiómenon	οἰομένω oioménō	οἰομένᾱ oioménā	οἰομένω oioménō	οἰομένους oioménous	οἰομένᾱς oioménās	οἰόμενᾰ oiómenă
Vocative	οἰόμενε oiómene	οἰομένη oioménē	οἰόμενον oiómenon	οἰομένω oioménō	οἰομένᾱ oioménā	οἰομένω oioménō	οἰόμενοι oiómenoi	οἰόμεναι oiómenai	οἰόμενᾰ oiómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	οἰομένως oioménōs			οἰομενώτερος oiomenṓteros			οἰομενώτᾰτος oiomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.