οὐλόμενος

Ancient Greek

Etymology

Participle of ὀλέσθαι (olésthai), thematic aorist middle of ὄλλῡμι (óllūmi, “I destroy”). The first vowel is lengthened to fit hexametric meter (a common practice).

Adjective

οὐλόμενος • (oulómenos) m (feminine οὐλομένη, neuter οὐλόμενον); first/second declension

(Epic, poetic) one of or to whom the word ὄλοιτο (óloito, “may he/she/it perish”) may be used, accursed, destructive, ruined, wretched

Inflection

First and second declension of οὐλόμενος; οὐλομένη; οὐλόμενον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	οὐλόμενος oulómenos	οὐλομένη ouloménē	οὐλόμενον oulómenon	οὐλομένω ouloménō	οὐλομένᾱ ouloménā	οὐλομένω ouloménō	οὐλόμενοι oulómenoi	οὐλόμεναι oulómenai	οὐλόμενᾰ oulómenă
Genitive	οὐλομένου / οὐλομενοῖο / οὐλομένοιο / οὐλομενόο / οὐλομένοο ouloménou / oulomenoîo / ouloménoio / oulomenóo / ouloménoo	οὐλομένης ouloménēs	οὐλομένου / οὐλομενοῖο / οὐλομένοιο / οὐλομενόο / οὐλομένοο ouloménou / oulomenoîo / ouloménoio / oulomenóo / ouloménoo	οὐλομένοιν / οὐλομένοιῐν ouloménoi(ĭ)n	οὐλομέναιν / οὐλομέναιῐν / οὐλομένῃῐν ouloménai(ĭ)n / ouloménēiĭn	οὐλομένοιν / οὐλομένοιῐν ouloménoi(ĭ)n	οὐλομένων ouloménōn	οὐλομενᾱ́ων / οὐλομενέ͜ων / οὐλομενῶν oulomenā́ōn / oulomené͜ōn / oulomenôn	οὐλομένων ouloménōn
Dative	οὐλομένῳ ouloménōi	οὐλομένῃ ouloménēi	οὐλομένῳ ouloménōi	οὐλομένοιν / οὐλομένοιῐν ouloménoi(ĭ)n	οὐλομέναιν / οὐλομέναιῐν / οὐλομένῃῐν ouloménai(ĭ)n / ouloménēiĭn	οὐλομένοιν / οὐλομένοιῐν ouloménoi(ĭ)n	οὐλομένοισῐ / οὐλομένοισῐν / οὐλομένοις ouloménoisĭ(n) / ouloménois	οὐλομένῃσῐ / οὐλομένῃσῐν / οὐλομένῃς / οὐλομέναις ouloménēisĭ(n) / ouloménēis / ouloménais	οὐλομένοισῐ / οὐλομένοισῐν / οὐλομένοις ouloménoisĭ(n) / ouloménois
Accusative	οὐλόμενον oulómenon	οὐλομένην ouloménēn	οὐλόμενον oulómenon	οὐλομένω ouloménō	οὐλομένᾱ ouloménā	οὐλομένω ouloménō	οὐλομένους ouloménous	οὐλομένᾱς ouloménās	οὐλόμενᾰ oulómenă
Vocative	οὐλόμενε oulómene	οὐλομένη ouloménē	οὐλόμενον oulómenon	οὐλομένω ouloménō	οὐλομένᾱ ouloménā	οὐλομένω ouloménō	οὐλόμενοι oulómenoi	οὐλόμεναι oulómenai	οὐλόμενᾰ oulómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	οὐλομένως ouloménōs			οὐλομενώτερος oulomenṓteros			οὐλομενώτᾰτος oulomenṓtătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

References

“οὐλόμενος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“οὐλόμενος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“οὐλόμενος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers