πάντα

• πάντ’ (pánt’) — apocopic
• πάνθ’ (pánth’) — apocopic before /h/

πάντᾰ • (pántă)

1. inflection of πᾶς (pâs):
   1. accusative singular masculine
   2. nominative/accusative/vocative plural neuter

• IPA^(key): /ˈpan.da/
• Hyphenation: πά‧ντα

From Byzantine Greek πάντα (pánta), from Ancient Greek πάντα (pánta), accusative of πᾶς (pâs, “whole”), from Proto-Indo-European *peh₂nts; cf. also παν (pan). Cognate with Pontic Greek πάντα (pánta).

πάντα • (pánta)

1. always

   για πάντα ― gia pánta ― for ever

   μια για πάντα ― mia gia pánta ― once and for all

• αείποτε (aeípote)
• πάντοτε (pántote)
• αεί (aeí)
• παντοτινά (pantotiná)

• παντού (pantoú, “everywhere”)

πάντα • (pánta) n

1. nominative/accusative/vocative plural of παν (pan)

From the Ancient Greek πᾶς (pâs).

πάντα • (pánta)

1. (archaic) accusative masculine singular of πας (pas)
2. (archaic) nominative/accusative/vocative neuter plural of πας (pas)

Transliteration of English panda

πάντα • (pánta) n (indeclinable)

1. (zoology) panda

From Italian banda.

• μπάντα (bánta)

πάντα • (pánta) f (plural πάντες)

1. (anatomy) side (of body)
2. (music) band

From Byzantine Greek πάντα (pánta), from Ancient Greek πάντα (pánta), accusative of πᾶς (pâs, “whole”). Cognate with Greek πάντα (pánta).

πάντα (pánta)

1. always

• → Laz: პანდა (p̌anda), პანტა (p̌anťa) — Khopa–Batumi

• Papadópoulos, Ánthimos (1961) “πάντα”, in Ιστορικόν λεξικόν της ποντικής διαλέκτου [An historical dictionary of the Pontic dialect] (Παράρτημα περιοδικού «Αρχείον Πόντου»; 3), volume II, Athens: Myrtidis, page 141a

• πάντα on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el