πίθημι

Ancient Greek

Etymology

A suffixed zero-grade derivative of Proto-Hellenic *pʰéitʰō, from Proto-Indo-European *bʰéydʰeti.

Pronunciation

 

Verb

πίθημῐ • (píthēmĭ)

  1. Aeolic form of πείθω (peíthō)

Conjugation

   Present: πῐ́θημῐ, πῐ́θεμαι (Aeolic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πῐ́θημῐ πῐ́θης πῐ́θησῐ(ν) πῐ́θετον πῐ́θετον πῐ́θεμεν πῐ́θετε πῐθέᾱσῐ(ν)
subjunctive πῐθῶ πῐθῇς πῐθῇ πῐθῆτον πῐθῆτον πῐθῶμεν πῐθῆτε πῐθῶσῐ(ν)
optative πῐθείην πῐθείης πῐθείη πῐθεῖτον πῐθείτην πῐθεῖμεν πῐθεῖτε πῐθεῖεν
imperative   πῐ́θει πῐθέτω πῐ́θετον πῐθέτων   πῐ́θετε πῐθέντων
middle/
passive 		indicative πῐ́θεμαι πῐ́θεσαι πῐ́θεται πῐ́θεσθον πῐ́θεσθον πῐθέμεθᾰ πῐ́θεσθε πῐ́θενται
subjunctive πῐθῶμαι πῐθῇ πῐθῆται πῐθῆσθον πῐθῆσθον πῐθώμεθᾰ πῐθῆσθε πῐθῶνται
optative πῐθείμην πῐθεῖο πῐθεῖτο / πῐθοῖτο πῐθεῖσθον / πῐθοῖσθον πῐθείσθην / πῐθοίσθην πῐθείμεθᾰ / πῐθοίμεθᾰ πῐθεῖσθε / πῐθοῖσθε πῐθεῖντο / πῐθοῖντο
imperative   πῐ́θεσο πῐθέσθω πῐ́θεσθον πῐθέσθων   πῐ́θεσθε πῐθέσθων
active middle/passive
infinitive πῐθέναι πῐ́θεσθαι
participle m πῐθείς πῐθέμενος
f πῐθεῖσᾰ πῐθεμένη
n πῐθέν πῐθέμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.