πείθω

See also: πειθώ

Ancient Greek

Alternative forms

πίθημῐ (píthēmĭ) — Aeolic
πιθόω (pithóō) — Boeotian

Etymology

From Proto-Hellenic *péitʰō, from Proto-Indo-European *bʰeydʰ-. Cognates include Latin fīdō, Albanian be and Proto-Germanic *bīdaną, from which Old English bīdan (English bide).

Stems πειθ-, πιθ- with vowel shift,^[1] and ποιθ- (poith-) with ablaut.^[2] Derivatives from all stems, with π(ε)ιθ-τ- > π(ε)ιστ-, πειθ-μ- > πεισμ-.^[3]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěː.tʰɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.tʰo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.θo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.θo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.θo/

Verb

πείθω • (peíthō)

(active voice)
1. to convince, persuade
  - 389 BCE – 314 BCE, Aeschines, Against Ctesiphon 41
  - 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1212
  - 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 724
  - 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 615
  - 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 1064
  - 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Mysteries 70
  - 405 BCE, Aristophanes, The Frogs 68
  - 155 CE – 235 CE, Cassius Dio, 62 16
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.163
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.5
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.184
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.345
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.587
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.842
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 22.78
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 22.223
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 7.258
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 23.337
  - 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 27:20
  - 380 BCE, Plato, Gorgias 453b
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Hipparchus 232b
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 844e
  - 380 BCE, Plato, The Republic 327c
  - 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.181a
  - 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1298
  - 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1442
  - 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 102
  - 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 612
  - 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 901
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.31
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.17
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 5.76
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, 6 44
  - Tragica Adespota 402
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 5.5.11
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 6.1.34
2. to succeed through entreaty
  - 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, The Shield of Heracles 450
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.100
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.112
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.386
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.219
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 14.363
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 2.80
  - 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 37d
  - 380 BCE, Plato, The Republic 366a
3. to mislead
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.132
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 6.360
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.26
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 2.106
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 14.123
  1. to bribe
    - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.4
    - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.134
    - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.33
    - 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Fr. 272
    - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, On the Olive Stump 21
    - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Defence against a Charge of Taking Bribes 10
    - New Testament, Acts of the Apostles 12:20
    - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.137
    - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.96
    - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 1.3.19
  2. to tempt
    - 320 CE – 403 CE, Oribasius, Collected Works 2.58.84
(mediopassive, πείθομαι, and Epic future, πῐθήσω, with dative)
- 411 BCE, Aristophanes, Thesmophoriazusae 1170
- 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 440
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.201
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 338a
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1015
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1207
- 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 520
- 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1181
- 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 624
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.2
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.34
1. to obey, yield to
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.79
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 8.502
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.48
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.157
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.645
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.177
  - 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 29d
  - 638 BCE – 558 BCE, Solon, Collected Works 4.11
  - 638 BCE – 558 BCE, Solon, Collected Works 13.12
  - 442 BCE, Sophocles, Antigone 67
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 7.3.39
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.2.8
2. to believe, trust in
  - 411 BCE, Aristophanes, Thesmophoriazusae 592
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.8
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.12
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.146
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.81
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 4.408
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 12.238
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 16.192
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 20.45
  - 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Poems 5.34
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 13.79
  - 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 25e
  - 400 BCE – 387 BCE, Plato, Crito 44c
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 235b
  - 380 BCE, Plato, The Republic 391b
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 7.8.3
(second perfect active, πέποιθᾰ, with passive sense) to trust, rely on (with dative of person or thing)
- 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 530
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.88
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.524
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 4.325
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.96
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 13.344
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 16.71
- The Gospel of Mark 10:24
- 55 CE – 56 CE, Paul the Apostle, Second Epistle to the Corinthians 2:3
- 55 CE – 56 CE, Paul the Apostle, Second Epistle to the Corinthians 10:7
- New Testament, Epistle to the Galatians 5:10
- 386 BCE – 367 BCE, Plato, Menexenus 248a
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Deuteronomy 33.28
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 769
(perfect passive, πέπεισμαι, post-Epic) to believe, trust (with dative)
- 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 599
- 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, First Philippic 51
- 412 BCE, Euripides, Helen 1190
- New Testament, Epistle to the Hebrews 6:9
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 328e
- 380 BCE, Plato, The Republic 368a
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Romulus 14

Inflection

Present: πείθω, πείθομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πείθω	πείθεις	πείθει	πείθετον	πείθετον	πείθομεν	πείθετε	πείθουσῐ(ν)
	subjunctive	πείθω	πείθῃς	πείθῃ	πείθητον	πείθητον	πείθωμεν	πείθητε	πείθωσῐ(ν)
	optative	πείθοιμῐ	πείθοις	πείθοι	πείθοιτον	πειθοίτην	πείθοιμεν	πείθοιτε	πείθοιεν
	imperative		πεῖθε	πειθέτω	πείθετον	πειθέτων		πείθετε	πειθόντων
middle/ passive	indicative	πείθομαι	πείθῃ, πείθει	πείθεται	πείθεσθον	πείθεσθον	πειθόμεθᾰ	πείθεσθε	πείθονται
	subjunctive	πείθωμαι	πείθῃ	πείθηται	πείθησθον	πείθησθον	πειθώμεθᾰ	πείθησθε	πείθωνται
	optative	πειθοίμην	πείθοιο	πείθοιτο	πείθοισθον	πειθοίσθην	πειθοίμεθᾰ	πείθοισθε	πείθοιντο
	imperative		πείθου	πειθέσθω	πείθεσθον	πειθέσθων		πείθεσθε	πειθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πείθειν				πείθεσθαι
participle	m	πείθων				πειθόμενος
	f	πείθουσᾰ				πειθομένη
	n	πεῖθον				πειθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔπειθον, ἐπειθόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπειθον	ἔπειθες	ἔπειθε(ν)	ἐπείθετον	ἐπειθέτην	ἐπείθομεν	ἐπείθετε	ἔπειθον
middle/ passive	indicative	ἐπειθόμην	ἐπείθου	ἐπείθετο	ἐπείθεσθον	ἐπειθέσθην	ἐπειθόμεθᾰ	ἐπείθεσθε	ἐπείθοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πεῖθον, πειθόμην (Epic, Lyric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεῖθον	πεῖθες	πεῖθε(ν)	πείθετον	πειθέτην	πείθομεν	πείθετε	πεῖθον
middle/ passive	indicative	πειθόμην	πείθου	πείθετο	πείθεσθον	πειθέσθην	πειθόμεθᾰ	πείθεσθε	πείθοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πείσω, πείσομαι, πεισθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πείσω	πείσεις	πείσει	πείσετον	πείσετον	πείσομεν	πείσετε	πείσουσῐ(ν)
active	optative	πείσοιμῐ	πείσοις	πείσοι	πείσοιτον	πεισοίτην	πείσοιμεν	πείσοιτε	πείσοιεν
middle	indicative	πείσομαι	πείσῃ, πείσει	πείσεται	πείσεσθον	πείσεσθον	πεισόμεθᾰ	πείσεσθε	πείσονται
middle	optative	πεισοίμην	πείσοιο	πείσοιτο	πείσοισθον	πεισοίσθην	πεισοίμεθᾰ	πείσοισθε	πείσοιντο
passive	indicative	πεισθήσομαι	πεισθήσῃ	πεισθήσεται	πεισθήσεσθον	πεισθήσεσθον	πεισθησόμεθᾰ	πεισθήσεσθε	πεισθήσονται
passive	optative	πεισθησοίμην	πεισθήσοιο	πεισθήσοιτο	πεισθήσοισθον	πεισθησοίσθην	πεισθησοίμεθᾰ	πεισθήσοισθε	πεισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πείσειν			πείσεσθαι		πεισθήσεσθαι
participle	m	πείσων			πεισόμενος		πεισθησόμενος
	f	πείσουσᾰ			πεισομένη		πεισθησομένη
	n	πεῖσον			πεισόμενον		πεισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πῐθήσω (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῐθήσω	πῐθήσεις	πῐθήσει	πῐθήσετον	πῐθήσετον	πῐθήσομεν	πῐθήσετε	πῐθήσουσῐ(ν)
active	optative	πῐθήσοιμῐ	πῐθήσοισ(θᾰ)	πῐθήσοι	πῐθήσοιτον	πῐθησοίτην	πῐθήσοιμεν	πῐθήσοιτε	πῐθήσοιεν
		active
infinitive		πῐθήσειν/πῐθησέμεν(αι)/πῐθησμέναι
participle	m	πῐθήσων
	f	πῐθήσουσᾰ
	n	πῐθῆσον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πεπῐθήσω (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπῐθήσω	πεπῐθήσεις	πεπῐθήσει	πεπῐθήσετον	πεπῐθήσετον	πεπῐθήσομεν	πεπῐθήσετε	πεπῐθήσουσῐ(ν)
active	optative	πεπῐθήσοιμῐ	πεπῐθήσοισ(θᾰ)	πεπῐθήσοι	πεπῐθήσοιτον	πεπῐθησοίτην	πεπῐθήσοιμεν	πεπῐθήσοιτε	πεπῐθήσοιεν
		active
infinitive		πεπῐθήσειν/πεπῐθησέμεν(αι)/πεπῐθησμέναι
participle	m	πεπῐθήσων
	f	πεπῐθήσουσᾰ
	n	πεπῐθῆσον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπεισᾰ, ἐπεισᾰ́μην, ἐπείσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπεισᾰ	ἔπεισᾰς	ἔπεισε(ν)	ἐπείσᾰτον	ἐπεισᾰ́την	ἐπείσᾰμεν	ἐπείσᾰτε	ἔπεισᾰν
	subjunctive	πείσω	πείσῃς	πείσῃ	πείσητον	πείσητον	πείσωμεν	πείσητε	πείσωσῐ(ν)
	optative	πείσαιμῐ	πείσειᾰς, πείσαις	πείσειε(ν), πείσαι	πείσαιτον	πεισαίτην	πείσαιμεν	πείσαιτε	πείσειᾰν, πείσαιεν
	imperative		πεῖσον	πεισᾰ́τω	πείσᾰτον	πεισᾰ́των		πείσᾰτε	πεισᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπεισᾰ́μην	ἐπείσω	ἐπείσᾰτο	ἐπείσᾰσθον	ἐπεισᾰ́σθην	ἐπεισᾰ́μεθᾰ	ἐπείσᾰσθε	ἐπείσᾰντο
	subjunctive	πείσωμαι	πείσῃ	πείσηται	πείσησθον	πείσησθον	πεισώμεθᾰ	πείσησθε	πείσωνται
	optative	πεισαίμην	πείσαιο	πείσαιτο	πείσαισθον	πεισαίσθην	πεισαίμεθᾰ	πείσαισθε	πείσαιντο
	imperative		πεῖσαι	πεισᾰ́σθω	πείσᾰσθον	πεισᾰ́σθων		πείσᾰσθε	πεισᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπείσθην	ἐπείσθης	ἐπείσθη	ἐπείσθητον	ἐπεισθήτην	ἐπείσθημεν	ἐπείσθητε	ἐπείσθησᾰν
	subjunctive	πεισθῶ	πεισθῇς	πεισθῇ	πεισθῆτον	πεισθῆτον	πεισθῶμεν	πεισθῆτε	πεισθῶσῐ(ν)
	optative	πεισθείην	πεισθείης	πεισθείη	πεισθεῖτον, πεισθείητον	πεισθείτην, πεισθειήτην	πεισθεῖμεν, πεισθείημεν	πεισθεῖτε, πεισθείητε	πεισθεῖεν, πεισθείησᾰν
	imperative		πείσθητῐ	πεισθήτω	πείσθητον	πεισθήτων		πείσθητε	πεισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πεῖσαι			πείσᾰσθαι		πεισθῆναι
participle	m	πείσᾱς			πεισᾰ́μενος		πεισθείς
	f	πείσᾱσᾰ			πεισᾰμένη		πεισθεῖσᾰ
	n	πεῖσᾰν			πεισᾰ́μενον		πεισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπῐθον, ἐπῐθόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπῐθον	ἔπῐθες	ἔπῐθε(ν)	ἐπῐ́θετον	ἐπῐθέτην	ἐπῐ́θομεν	ἐπῐ́θετε	ἔπῐθον
	subjunctive	πῐ́θω	πῐ́θῃς	πῐ́θῃ	πῐ́θητον	πῐ́θητον	πῐ́θωμεν	πῐ́θητε	πῐ́θωσῐ(ν)
	optative	πῐ́θοιμῐ	πῐ́θοις	πῐ́θοι	πῐ́θοιτον	πῐθοίτην	πῐ́θοιμεν	πῐ́θοιτε	πῐ́θοιεν
	imperative		πῐ́θε	πῐθέτω	πῐ́θετον	πῐθέτων		πῐ́θετε	πῐθόντων
middle	indicative	ἐπῐθόμην	ἐπῐ́θου	ἐπῐ́θετο	ἐπῐ́θεσθον	ἐπῐθέσθην	ἐπῐθόμεθᾰ	ἐπῐ́θεσθε	ἐπῐ́θοντο
	subjunctive	πῐ́θωμαι	πῐ́θῃ	πῐ́θηται	πῐ́θησθον	πῐ́θησθον	πῐθώμεθᾰ	πῐ́θησθε	πῐ́θωνται
	optative	πῐθοίμην	πῐ́θοιο	πῐ́θοιτο	πῐ́θοισθον	πῐθοίσθην	πῐθοίμεθᾰ	πῐ́θοισθε	πῐ́θοιντο
	imperative		πῐθοῦ	πῐθέσθω	πῐ́θεσθον	πῐθέσθων		πῐ́θεσθε	πῐθέσθων
		active			middle
infinitive		πῐθεῖν			πῐθέσθαι
participle	m	πῐθών			πῐθόμενος
	f	πῐθοῦσᾰ			πῐθομένη
	n	πῐθόν			πῐθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: πῐ́θον, πῐθόμην (poetic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῐ́θον	πῐ́θες	πῐ́θε(ν)	πῐ́θετον	πῐθέτην	πῐ́θομεν	πῐ́θετε	πῐ́θον
	subjunctive	πῐ́θω	πῐ́θῃς	πῐ́θῃ	πῐ́θητον	πῐ́θητον	πῐ́θωμεν	πῐ́θητε	πῐ́θωσῐ(ν)
	optative	πῐ́θοιμῐ	πῐ́θοις	πῐ́θοι	πῐθεῖτον	πῐθείτην	πῐθεῖμεν	πῐθεῖτε	πῐθεῖεν
	imperative		πῐ́θε	πῐθέτω	πῐ́θετον	πῐθέτων		πῐ́θετε	πῐθόντων
middle	indicative	πῐθόμην	πῐ́θεο	πῐ́θετο	πῐ́θεσθον	πῐθέσθην	πῐθόμεθᾰ	πῐ́θεσθε	πῐ́θοντο
	subjunctive	πῐ́θωμαι	πῐ́θηαι	πῐ́θηται	πῐ́θησθον	πῐ́θησθον	πῐθώμεθᾰ	πῐ́θησθε	πῐ́θωνται
	optative	πῐθοίμην	πῐ́θοιο	πῐ́θοιτο	πῐ́θοισθον	πῐθοίσθην	πῐθοίμεθᾰ	πῐ́θοισθε	πῐ́θοιντο
	imperative		πῐ́θεο	πῐθέσθω	πῐ́θεσθον	πῐθέσθων		πῐ́θεσθε	πῐθέσθων
		active			middle
infinitive		πῐθεῖν			πῐθέσθαι
participle	m	πῐθών			πῐθόμενος
	f	πῐθοῦσᾰ			πῐθομένη
	n	πῐθόν			πῐθόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: πέπῐθον (Tragic, Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπῐθον	πέπῐθες	πέπῐθε(ν)	πεπῐ́θετον	πεπῐθέτην	πεπῐ́θομεν	πεπῐ́θετε	πέπῐθον
	subjunctive	πεπῐ́θω	πεπῐ́θῃς	πεπῐ́θῃ	πεπῐ́θητον	πεπῐ́θητον	πεπῐ́θωμεν	πεπῐ́θητε	πεπῐ́θωσῐ(ν)
	optative	πεπῐ́θοιμῐ	πεπῐ́θοις	πεπῐ́θοι	πεπῐθεῖτον	πεπῐθείτην	πεπῐθεῖμεν	πεπῐθεῖτε	πεπῐθεῖεν
	imperative		πέπῐθε	πεπῐθέτω	πεπῐ́θετον	πεπῐθέτων		πεπῐ́θετε	πεπῐθόντων
		active
infinitive		πεπῐθεῖν
participle	m	πεπῐθών
	f	πεπῐθοῦσᾰ
	n	πεπῐθόν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπῐ́θησᾰ (Homeric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐ́θησᾰ	ἐπῐ́θησᾰς	ἐπῐ́θησε(ν)	ἐπῐθήσᾰτον	ἐπῐθησᾰ́την	ἐπῐθήσᾰμεν	ἐπῐθήσᾰτε	ἐπῐ́θησᾰν
	subjunctive	πῐθήσω	πῐθήσῃς	πῐθήσῃ	πῐθήσητον	πῐθήσητον	πῐθήσωμεν	πῐθήσητε	πῐθήσωσῐ(ν)
	optative	πῐθήσαιμῐ	πῐθήσειᾰς, πῐθήσαις	πῐθήσειε(ν), πῐθήσαι	πῐθησεῖτον	πῐθησείτην	πῐθησεῖμεν	πῐθησεῖτε	πῐθησεῖεν
	imperative		πῐ́θησον	πῐθησᾰ́τω	πῐθήσᾰτον	πῐθησᾰ́των		πῐθήσᾰτε	πῐθησᾰ́ντων
		active
infinitive		πῐθῆσαι
participle	m	πῐθήσᾱς
	f	πῐθήσᾱσᾰ
	n	πῐθῆσᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπεικᾰ, πέπεισμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπεικᾰ	πέπεικᾰς	πέπεικε(ν)	πεπείκᾰτον	πεπείκᾰτον	πεπείκᾰμεν	πεπείκᾰτε	πεπείκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπείκω	πεπείκῃς	πεπείκῃ	πεπείκητον	πεπείκητον	πεπείκωμεν	πεπείκητε	πεπείκωσῐ(ν)
	optative	πεπείκοιμῐ, πεπεικοίην	πεπείκοις, πεπεικοίης	πεπείκοι, πεπεικοίη	πεπείκοιτον	πεπεικοίτην	πεπείκοιμεν	πεπείκοιτε	πεπείκοιεν
	imperative		πέπεικε	πεπεικέτω	πεπείκετον	πεπεικέτων		πεπείκετε	πεπεικόντων
middle/ passive	indicative	πέπεισμαι	πέπεισαι	πέπεισται	πέπεισθον	πέπεισθον	πεπείσμεθᾰ	πέπεισθε	πεπεισμένοι εἰσί(ν)
	subjunctive	πεπεισμένος ὦ	πεπεισμένος ᾖς	πεπεισμένος ᾖ	πεπεισμένω ἦτον	πεπεισμένω ἦτον	πεπεισμένοι ὦμεν	πεπεισμένοι ἦτε	πεπεισμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπεισμένος εἴην	πεπεισμένος εἴης	πεπεισμένος εἴη	πεπεισμένω εἴητον/εἶτον	πεπεισμένω εἰήτην/εἴτην	πεπεισμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπεισμένοι εἴητε/εἶτε	πεπεισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπεισο	πεπείσθω	πέπεισθον	πεπείσθων		πέπεισθε	πεπείσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπεικέναι				πεπεῖσθαι
participle	m	πεπεικώς				πεπεισμένος
	f	πεπεικυῖᾰ				πεπεισμένη
	n	πεπεικός				πεπεισμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέποιθᾰ (passive sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέποιθᾰ	πέποιθᾰς	πέποιθε(ν)	πεποίθᾰτον	πεποίθᾰτον	πεποίθᾰμεν	πεποίθᾰτε	πεποίθᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεποίθω	πεποίθῃς	πεποίθῃ	πεποίθητον	πεποίθητον	πεποίθωμεν	πεποίθητε	πεποίθωσῐ(ν)
	optative	πεποίθοιμῐ, πεποιθοίην	πεποίθοις, πεποιθοίης	πεποίθοι, πεποιθοίη	πεποίθοιτον	πεποιθοίτην	πεποίθοιμεν	πεποίθοιτε	πεποίθοιεν
	imperative		πέποιθε	πεποιθέτω	πεποίθετον	πεποιθέτων		πεποίθετε	πεποιθόντων
		active
infinitive		πεποιθέναι
participle	m	πεποιθώς
	f	πεποιθυῖᾰ
	n	πεποιθός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπεποίθειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεποίθειν, ἐπεποίθη	ἐπεποίθεις, ἐπεποίθης	ἐπεποίθει(ν)	ἐπεποίθετον	ἐπεποιθέτην	ἐπεποίθεμεν	ἐπεποίθετε	ἐπεποίθεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνᾰπείθω (anăpeíthō)
ἄπειστος (ápeistos)
δῐᾰπείθω (dĭăpeíthō)
δυσπειθής (duspeithḗs)
ἐκπείθω (ekpeíthō)
ἐπῐπείθομαι (epĭpeíthomai)
εὐπειθής (eupeithḗs)
κᾰτᾰπείθω (kătăpeíthō)
μετᾰπείθω (metăpeíthō)
πᾰρᾰπείθω (părăpeíthō)
Πειθαγόρας (Peithagóras)
πειθᾰνάγκη (peithănánkē)
πειθαναλογία (peithanalogía)
πειθαρχέω (peitharkhéō)
πείθαρχος (peítharkhos)
πειθήνιος (peithḗnios)
πειθοδῐκαιόσῠνος (peithodĭkaiósŭnos)
πειθώ (peithṓ)
Πείσανδρος (Peísandros)
πεῖσῐς (peîsĭs)
πεῖσμᾰ (peîsmă)
πειστέον (peistéon)
πειστήρ (peistḗr)
πειστήρῐον (peistḗrĭon)
πειστῐκός (peistĭkós)
προπείθω (propeíthō)
σῠμπείθω (sŭmpeíthō)
ὑπερπείθομαι (huperpeíthomai)
ὑποπείθω (hupopeíthō)

Related terms

ἀπειθέω (apeithéō)
ἀπίθανος (apíthanos)
ἀπιθέω (apithéō)
ἀπιθής (apithḗs)
πειθήμων (peithḗmōn)
Πειθώ (Peithṓ)
πεισμονή (peismonḗ)
πῐθᾰνός (pĭthănós)
πῐθᾰνόω (pĭthănóō)
πίστῐς (pístĭs)
πῐστός (pĭstós)
πίσῠνος (písŭnos)

Descendants

Greek: πείθω (peítho)

References

^ vowel shift: in Greek: μετάπτωσις (metáptōsis)
^ ablaut, apophony: in Greek: ἑταιροίωσις (hetairoíōsis)
^ Dental (θ) before dental (τ) or /m/ becomes /s/.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek πείθω (peíthō).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈpi.θo/ - compare to πειθώ (peithó)
Hyphenation: πεί‧θω
Homophone: πίθο (pítho) (accusative sing. of masc. noun "ο πίθος")

Verb

πείθω • (peítho) active (past έπεισα, passive πείθομαι)

to persuade, convince, induce (in 1st person singular present)

Conjugation

πείθω πείθομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg		πείσω	πείθομαι	πειστώ, πεισθώ
2 sg	πείθεις	πείσεις	πείθεσαι	πειστείς, πεισθείς
3 sg	πείθει	πείσει	πείθεται	πειστεί, πεισθεί

1 pl	πείθουμε, [‑ομε]	πείσουμε, [‑ομε]	πειθόμαστε	πειστούμε, πεισθούμε
2 pl	πείθετε	πείσετε	πείθεστε, πειθόσαστε	πειστείτε, πεισθείτε
3 pl	πείθουν(ε)	πείσουν(ε)	πείθονται	πειστούν(ε), πεισθούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έπειθα	έπεισα	πειθόμουν(α)	πείστηκα, πείσθηκα
2 sg	έπειθες	έπεισες	πειθόσουν(α)	πείστηκες, πείσθηκες
3 sg	έπειθε	έπεισε	πειθόταν(ε)	πείστηκε, πείσθηκε

1 pl	πείθαμε	πείσαμε	πειθόμασταν, (‑όμαστε)	πειστήκαμε, πεισθήκαμε
2 pl	πείθατε	πείσατε	πειθόσασταν, (‑όσαστε)	πειστήκατε, πεισθήκατε
3 pl	έπειθαν, πείθαν(ε)	έπεισαν, πείσαν(ε)	πείθονταν, (πειθόντουσαν)	πείστηκαν, πειστήκαν(ε), πείσθηκαν, πεισθήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ➤	θα πείσω ➤	θα πείθομαι ➤	θα πειστώ / πεισθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα πείθεις, …	θα πείσεις, …	θα πείθεσαι, …	θα πειστείς / πεισθείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … πείσει έχω, έχεις, … πεισμένο, ‑η, ‑ο / πεπεισμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … πειστεί / πεισθεί είμαι, είσαι, … πεισμένος, ‑η, ‑ο / πεπεισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … πείσει είχα, είχες, … πεισμένο, ‑η, ‑ο / πεπεισμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … πειστεί / πεισθεί ήμουν, ήσουν, … πεισμένος, ‑η, ‑ο / πεπεισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … πείσει θα έχω, θα έχεις, … πεισμένο, ‑η, ‑ο / πεπεισμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … πειστεί / πεισθεί θα είμαι, θα είσαι, … πεισμένος, ‑η, ‑ο / πεπεισμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	πείθε	πείσε	—	πείσου
2 pl	πείθετε	πείστε	πείθεστε	πειστείτε, πεισθείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	πείθοντας ➤		πειθόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας πείσει ➤		πεισμένος, ‑η, ‑ο / πεπεισμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	πείσει		πειστεί, πεισθεί


Notes Appendix:Greek verbs	2. passive perfect participle {πεπεισμένος} is the learned, ancient participle with reduplication "π+ε‑π-". Alternative, for less emphasis: the Standard common πεισμένος. & note=passive forms with -στ- (πείστηκα, etc.) are less formal. With {‑σθ-} (πείσθηκα, πεισθείτε, etc.) are the learned, yet common forms. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

From stem πειθ- (also πεισ-) ^[1]

πειθαναγκάζω (peithanagkázo)
πειθαναγκασμός (peithanagkasmós)
πειθαρχείο n (peitharcheío)
πειθαρχία f (peitharchía)
πειθαρχικός (peitharchikós)
πειθαρχώ (peitharchó)
πειθήνιος (peithínios)
πειθόμενος (peithómenos, participle)
πειθώ f (peithó, “persuasion”)
πείσμα n (peísma)
πεισματάρης (peismatáris)
πεισματάρικος (peismatárikos)
πεισματικός (peismatikós)
πεισματώδης (peismatódis)
πεισμάτωμα n (peismátoma)
πεισματώνω (peismatóno)
πείσμων (peísmon)
πεισμώνω (peismóno)
πειστήριο n (peistírio)
πειστικός (peistikós)
πειστικότητα f (peistikótita)
πεπεισμένος (pepeisménos)

From stem πιθ- (also πισ-) ^[1]

πιθανοκρατία (pithanokratía)
πιθανολογία (pithanología)
πιθανολογώ (pithanologó)
πιθανός (pithanós)
πιθανότητα (pithanótita)
πιστεύω (pistévo)
πίστη f (písti)
πιστικός m (pistikós) & μπιστικός m (bistikós)
πιστοδότης m (pistodótis), πιστοδότρια f (pistodótria)
πιστοδότηση f (pistodótisi)
πιστοδοτικός (pistodotikós)
πιστοδοτώ (pistodotó)
πιστοποίηση f (pistopoíisi)
πιστοποιητικό n (pistopoiitikó)
πιστοποιητικός (pistopoiitikós)
πιστός (pistós)
πιστότητα f (pistótita)
πιστοχρεώνω (pistochreóno)
πιστοχρέωση f (pistochréosi)
πιστώνω (pistóno)
πίστωση f (pístosi)
πιστωτής m (pistotís), πιστώτρια f (pistótria)
πιστωτικός (pistotikós)

From stem ποιθ-

πεποίθηση f (pepoíthisi)

References

↑ ^1.0 ^1.1 Dental (θ) before dental (τ) or /m/ becomes /s/.

[1] vowel shift: in Greek: μετάπτωσις (metáptōsis)

[2] ut, apophony: in Greek: ἑταιροίωσις (hetairoíōsis)

[dental-3] Dental (θ) before dental (τ) or /m/ becomes /s/.

[dental-4] 1.0 ^1.1 Dental (θ) before dental (τ) or /m/ becomes /s/.

[1]

[2]

[3]

[1]

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

Related terms

Descendants

References

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms

References