πεπεισμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.peːz.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pizˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pizˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pizˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pizˈme.nos/

Participle

πεπεισμένος • (pepeisménos) m (feminine πεπεισμένη, neuter πεπεισμένον)

perfect mediopassive participle of πείθομαι (peíthomai)

Declension

First and second declension of πεπεισμένος; πεπεισμένη; πεπεισμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πεπεισμένος pepeisménos	πεπεισμένη pepeisménē	πεπεισμένον pepeisménon	πεπεισμένω pepeisménō	πεπεισμένᾱ pepeisménā	πεπεισμένω pepeisménō	πεπεισμένοι pepeisménoi	πεπεισμέναι pepeisménai	πεπεισμένᾰ pepeisménă
Genitive	πεπεισμένου pepeisménou	πεπεισμένης pepeisménēs	πεπεισμένου pepeisménou	πεπεισμένοιν pepeisménoin	πεπεισμέναιν pepeisménain	πεπεισμένοιν pepeisménoin	πεπεισμένων pepeisménōn	πεπεισμένων pepeisménōn	πεπεισμένων pepeisménōn
Dative	πεπεισμένῳ pepeisménōi	πεπεισμένῃ pepeisménēi	πεπεισμένῳ pepeisménōi	πεπεισμένοιν pepeisménoin	πεπεισμέναιν pepeisménain	πεπεισμένοιν pepeisménoin	πεπεισμένοις pepeisménois	πεπεισμέναις pepeisménais	πεπεισμένοις pepeisménois
Accusative	πεπεισμένον pepeisménon	πεπεισμένην pepeisménēn	πεπεισμένον pepeisménon	πεπεισμένω pepeisménō	πεπεισμένᾱ pepeisménā	πεπεισμένω pepeisménō	πεπεισμένους pepeisménous	πεπεισμένᾱς pepeisménās	πεπεισμένᾰ pepeisménă
Vocative	πεπεισμένε pepeisméne	πεπεισμένη pepeisménē	πεπεισμένον pepeisménon	πεπεισμένω pepeisménō	πεπεισμένᾱ pepeisménā	πεπεισμένω pepeisménō	πεπεισμένοι pepeisménoi	πεπεισμέναι pepeisménai	πεπεισμένᾰ pepeisménă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Alternative forms

πεισμένος (peisménos) (standard,)

Etymology

Learnedly, from Koine Greek πεπεισμένος (pepeisménos).^[1] Formal perfect participle of πείθομαι (peíthomai), passive voice of πείθω. It retains the ancient reduplication πε-π...-.

Pronunciation

IPA^(key): /pe.piˈzme.nos/
Hyphenation: πε‧πει‧σμέ‧νος

Participle

πεπεισμένος • (pepeisménos) m (feminine πεπεισμένη, neuter πεπεισμένο)

(learned, formal) convinced, persuaded
Είναι πεισμένη ότι θα την παντρευτεί. Εγώ όμως είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι είναι ψεύτης.
Eínai peisméni óti tha tin pantrefteí. Egó ómos eímai apolýtos pepeisméni óti eínai pséftis.
She is induced to believe that he will marry her. But I am absolutely convinced that he is a liar.

Declension

Declension of πεπεισμένος
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πεπεισμένος (pepeisménos)	πεπεισμένη (pepeisméni)	πεπεισμένο (pepeisméno)	πεπεισμένοι (pepeisménoi)	πεπεισμένες (pepeisménes)	πεπεισμένα (pepeisména)
genitive	πεπεισμένου (pepeisménou)	πεπεισμένης (pepeisménis)	πεπεισμένου (pepeisménou)	πεπεισμένων (pepeisménon)	πεπεισμένων (pepeisménon)	πεπεισμένων (pepeisménon)
accusative	πεπεισμένο (pepeisméno)	πεπεισμένη (pepeisméni)	πεπεισμένο (pepeisméno)	πεπεισμένους (pepeisménous)	πεπεισμένες (pepeisménes)	πεπεισμένα (pepeisména)
vocative	πεπεισμένε (pepeisméne)	πεπεισμένη (pepeisméni)	πεπεισμένο (pepeisméno)	πεπεισμένοι (pepeisménoi)	πεπεισμένες (pepeisménes)	πεπεισμένα (pepeisména)

References

^ πεπεισμένος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] πεπεισμένος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]