πεπεισμένον

See also: πεπεισμένων and πεπεισμένο

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.peːz.mé.non/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pizˈme.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pizˈme.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pizˈme.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pizˈme.non/

Participle

πεπεισμένον • (pepeisménon)

accusative singular masculine of πεπεισμένος (pepeisménos)
nominative/accusative/vocative singular neuter of πεπεισμένος (pepeisménos)