πεπεισμένω

See also: πεπεισμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.peːz.mé.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pizˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pizˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pizˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pizˈme.no/

Participle

πεπεισμένω • (pepeisménō)

nominative/accusative/vocative dual masculine/neuter of πεπεισμένος (pepeisménos)