πεισόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.só.me.non/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈso.me.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈso.me.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈso.me.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈso.me.non/

Participle

πεισόμενον • (peisómenon)

neuter nominative/accusative/vocative singular of πεισόμενος (peisómenos)