πεισόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.só.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈso.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈso.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈso.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈso.me.nos/

Participle

πεισόμενος • (peisómenos) m (feminine πεισομένη, neuter πεισόμενον); first/second declension

future middle participle of πάσχω (páskhō)

Declension

First and second declension of πεισόμενος; πεισομένη; πεισόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πεισόμενος peisómenos	πεισομένη peisoménē	πεισόμενον peisómenon	πεισομένω peisoménō	πεισομένᾱ peisoménā	πεισομένω peisoménō	πεισόμενοι peisómenoi	πεισόμεναι peisómenai	πεισόμενᾰ peisómenă
Genitive	πεισομένου peisoménou	πεισομένης peisoménēs	πεισομένου peisoménou	πεισομένοιν peisoménoin	πεισομέναιν peisoménain	πεισομένοιν peisoménoin	πεισομένων peisoménōn	πεισομένων peisoménōn	πεισομένων peisoménōn
Dative	πεισομένῳ peisoménōi	πεισομένῃ peisoménēi	πεισομένῳ peisoménōi	πεισομένοιν peisoménoin	πεισομέναιν peisoménain	πεισομένοιν peisoménoin	πεισομένοις peisoménois	πεισομέναις peisoménais	πεισομένοις peisoménois
Accusative	πεισόμενον peisómenon	πεισομένην peisoménēn	πεισόμενον peisómenon	πεισομένω peisoménō	πεισομένᾱ peisoménā	πεισομένω peisoménō	πεισομένους peisoménous	πεισομένᾱς peisoménās	πεισόμενᾰ peisómenă
Vocative	πεισόμενε peisómene	πεισομένη peisoménē	πεισόμενον peisómenon	πεισομένω peisoménō	πεισομένᾱ peisoménā	πεισομένω peisoménō	πεισόμενοι peisómenoi	πεισόμεναι peisómenai	πεισόμενᾰ peisómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πεισομένως peisoménōs			πεισομενώτερος peisomenṓteros			πεισομενώτᾰτος peisomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.