πείσμα
See also: πεῖσμα
Greek
Etymology
Inherited from Byzantine Greek πείσμα (peísma, “persistence”), from Koine Greek πεῖσμα (peîsma, “conviction”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpi.zma/
- Hyphenation: πεί‧σμα
Noun
πείσμα • (peísma) n (plural πείσματα)
- stubbornness, obstinacy, mulishness
- κάνω πείσματα ― káno peísmata ― to act up, to throw tantrums
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | πείσμα (peísma) | πείσματα (peísmata) |
| genitive | πείσματος (peísmatos) | πεισμάτων (peismáton) |
| accusative | πείσμα (peísma) | πείσματα (peísmata) |
| vocative | πείσμα (peísma) | πείσματα (peísmata) |
Synonyms
- γινάτι n (gináti), ισχυρογνωμοσύνη f (ischyrognomosýni), καπρίτσιο n (kaprítsio), ξεροκεφαλιά f (xerokefaliá)
Derived terms
- πεισματώδης (peismatódis)
- πείσμων (peísmon)
- πεισμώνω (peismóno)
Related terms
- πεισματάρης (peismatáris, “stubborn”)
- πεισματάρικος (peismatárikos)
- πεισματικός (peismatikós)
- πεισμάτωμα n (peismátoma)
- πεισματώνω (peismatóno)
References
- ^ πείσμα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language