πειθόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈtʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/

Participle

πειθόμενος • (peithómenos) m (feminine πειθομένη, neuter πειθόμενον)

present mediopassive participle of πείθομαι (peíthomai)
- epigram for the battle of Thermopylae by Simonides of Ceos c.556‑468 BCE
  ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.
  ô xeîn’, angéllein Lakedaimoníois hóti tēîde keímetha toîs keínōn rhḗmasi peithómenoi.
  O stranger, announce to the Lacadaemonians (Spartans) that here we lie, to their words (commands) obedient.

Inflection

First and second declension of πειθόμενος; πειθομένη; πειθόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πειθόμενος peithómenos	πειθομένη peithoménē	πειθόμενον peithómenon	πειθομένω peithoménō	πειθομένᾱ peithoménā	πειθομένω peithoménō	πειθόμενοι peithómenoi	πειθόμεναι peithómenai	πειθόμενᾰ peithómenă
Genitive	πειθομένου peithoménou	πειθομένης peithoménēs	πειθομένου peithoménou	πειθομένοιν peithoménoin	πειθομέναιν peithoménain	πειθομένοιν peithoménoin	πειθομένων peithoménōn	πειθομένων peithoménōn	πειθομένων peithoménōn
Dative	πειθομένῳ peithoménōi	πειθομένῃ peithoménēi	πειθομένῳ peithoménōi	πειθομένοιν peithoménoin	πειθομέναιν peithoménain	πειθομένοιν peithoménoin	πειθομένοις peithoménois	πειθομέναις peithoménais	πειθομένοις peithoménois
Accusative	πειθόμενον peithómenon	πειθομένην peithoménēn	πειθόμενον peithómenon	πειθομένω peithoménō	πειθομένᾱ peithoménā	πειθομένω peithoménō	πειθομένους peithoménous	πειθομένᾱς peithoménās	πειθόμενᾰ peithómenă
Vocative	πειθόμενε peithómene	πειθομένη peithoménē	πειθόμενον peithómenon	πειθομένω peithoménō	πειθομένᾱ peithoménā	πειθομένω peithoménō	πειθόμενοι peithómenoi	πειθόμεναι peithómenai	πειθόμενᾰ peithómenă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek πειθόμενος (peithómenos). Present participle of πείθομαι (peíthomai), passive voice of πείθω (peítho, “I persuade”).

Pronunciation

IPA^(key): /piˈθo.me.nos/
Hyphenation: πει‧θό‧με‧νος

Participle

πειθόμενος • (peithómenos) m (feminine πειθόμενη, neuter πειθόμενο)

(formal) being convinced, being persuaded

Usage notes

Older froms: πειθόμενος m (peithómenos), ἡ πειθομένη f (peithoménē), τὸ πειθόμενον n (peithómenon).

Declension

Declension of πειθόμενος
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πειθόμενος (peithómenos)	πειθόμενη (peithómeni)	πειθόμενο (peithómeno)	πειθόμενοι (peithómenoi)	πειθόμενες (peithómenes)	πειθόμενα (peithómena)
genitive	πειθόμενου (peithómenou)	πειθόμενης (peithómenis)	πειθόμενου (peithómenou)	πειθόμενων (peithómenon)	πειθόμενων (peithómenon)	πειθόμενων (peithómenon)
accusative	πειθόμενο (peithómeno)	πειθόμενη (peithómeni)	πειθόμενο (peithómeno)	πειθόμενους (peithómenous)	πειθόμενες (peithómenes)	πειθόμενα (peithómena)
vocative	πειθόμενε (peithómene)	πειθόμενη (peithómeni)	πειθόμενο (peithómeno)	πειθόμενοι (peithómenoi)	πειθόμενες (peithómenes)	πειθόμενα (peithómena)

Related terms

πεισμένος (peisménos, “persuaded”, passive perfect participle)
πεπεισμένος (pepeisménos, “persuaded”, formal passive perfect participle)