πειθομένοιν

See also: πειθομένοις and πειθόμενοι

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰo.mé.noi̯n/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.tʰoˈme.nyn/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nyn/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nyn/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.θoˈme.nin/

Participle

πειθομένοιν • (peithoménoin)

genitive/dative dual masculine/neuter of πειθόμενος (peithómenos)