πειθομένω

See also: πειθομένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.tʰoˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.θoˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.θoˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.θoˈme.no/

Participle

πειθομένω • (peithoménō)

nominative/accusative/vocative dual masculine/neuter of πειθόμενος (peithómenos)