πειθομένῳ

See also: πειθομένω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nɔːi̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.tʰoˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.θoˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.θoˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.θoˈme.no/

Participle

πειθομένῳ • (peithoménōi)

dative singular masculine/neuter of πειθόμενος (peithómenos)