πεισθείς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peːs.tʰěːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pisˈtʰis/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pisˈθis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pisˈθis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pisˈθis/

Participle

πεισθείς • (peistheís) m (feminine πεισθεῖσᾰ, neuter πεισθέν); first/third declension

aorist passive participle of πείθω (peíthō)

Declension

First and third declension of πεισθείς; πεισθεῖσᾰ; πεισθέν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πεισθείς peistheís	πεισθεῖσᾰ peistheîsă	πεισθέν peisthén	πεισθέντε peisthénte	πεισθείσᾱ peistheísā	πεισθέντε peisthénte	πεισθέντες peisthéntes	πεισθεῖσαι peistheîsai	πεισθέντᾰ peisthéntă
Genitive	πεισθέντος peisthéntos	πεισθείσης peistheísēs	πεισθέντος peisthéntos	πεισθέντοιν peisthéntoin	πεισθείσαιν peistheísain	πεισθέντοιν peisthéntoin	πεισθέντων peisthéntōn	πεισθεισῶν peistheisôn	πεισθέντων peisthéntōn
Dative	πεισθέντῐ peisthéntĭ	πεισθείσῃ peistheísēi	πεισθέντῐ peisthéntĭ	πεισθέντοιν peisthéntoin	πεισθείσαιν peistheísain	πεισθέντοιν peisthéntoin	πεισθεῖσῐ / πεισθεῖσῐν peistheîsĭ(n)	πεισθείσαις peistheísais	πεισθεῖσῐ / πεισθεῖσῐν peistheîsĭ(n)
Accusative	πεισθέντᾰ peisthéntă	πεισθεῖσᾰν peistheîsăn	πεισθέν peisthén	πεισθέντε peisthénte	πεισθείσᾱ peistheísā	πεισθέντε peisthénte	πεισθέντᾰς peisthéntăs	πεισθείσᾱς peistheísās	πεισθέντᾰ peisthéntă
Vocative	πεισθείς peistheís	πεισθεῖσᾰ peistheîsă	πεισθέν peisthén	πεισθέντε peisthénte	πεισθείσᾱ peistheísā	πεισθέντε peisthénte	πεισθέντες peisthéntes	πεισθεῖσαι peistheîsai	πεισθέντᾰ peisthéntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πεισθέντως peisthéntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.