ἀπειθέω
Ancient Greek
Alternative forms
Etymology
ἀ- (a-, “un-”) + πειθ- (peith-, “obey”) + -έω (-éō)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /a.peː.tʰé.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /a.piˈtʰe.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /a.piˈθe.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /a.piˈθe.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /a.piˈθe.o/
Verb
ἀπειθέω • (apeithéō)
- to disobey
Conjugation
Present: ἀπειθέω, ἀπειθέομαι (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀπειθέω | ἀπειθέεις | ἀπειθέει | ἀπειθέετον | ἀπειθέετον | ἀπειθέομεν | ἀπειθέετε | ἀπειθέουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἀπειθέω | ἀπειθέῃς | ἀπειθέῃ | ἀπειθέητον | ἀπειθέητον | ἀπειθέωμεν | ἀπειθέητε | ἀπειθέωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀπειθέοιμῐ | ἀπειθέοις | ἀπειθέοι | ἀπειθέοιτον | ἀπειθεοίτην | ἀπειθέοιμεν | ἀπειθέοιτε | ἀπειθέοιεν | |||||
| imperative | ἀπείθεε | ἀπειθεέτω | ἀπειθέετον | ἀπειθεέτων | ἀπειθέετε | ἀπειθεόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἀπειθέομαι | ἀπειθέῃ / ἀπειθέει | ἀπειθέεται | ἀπειθέεσθον | ἀπειθέεσθον | ἀπειθεόμεθᾰ | ἀπειθέεσθε | ἀπειθέονται | ||||
| subjunctive | ἀπειθέωμαι | ἀπειθέῃ | ἀπειθέηται | ἀπειθέησθον | ἀπειθέησθον | ἀπειθεώμεθᾰ | ἀπειθέησθε | ἀπειθέωνται | |||||
| optative | ἀπειθεοίμην | ἀπειθέοιο | ἀπειθέοιτο | ἀπειθέοισθον | ἀπειθεοίσθην | ἀπειθεοίμεθᾰ | ἀπειθέοισθε | ἀπειθέοιντο | |||||
| imperative | ἀπειθέου | ἀπειθεέσθω | ἀπειθέεσθον | ἀπειθεέσθων | ἀπειθέεσθε | ἀπειθεέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἀπειθέειν | ἀπειθέεσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀπειθέων | ἀπειθεόμενος | ||||||||||
| f | ἀπειθέουσᾰ | ἀπειθεομένη | |||||||||||
| n | ἀπειθέον | ἀπειθεόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Present: ἀπειθῶ, ἀπειθοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀπειθῶ | ἀπειθεῖς | ἀπειθεῖ | ἀπειθεῖτον | ἀπειθεῖτον | ἀπειθοῦμεν | ἀπειθεῖτε | ἀπειθοῦσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἀπειθῶ | ἀπειθῇς | ἀπειθῇ | ἀπειθῆτον | ἀπειθῆτον | ἀπειθῶμεν | ἀπειθῆτε | ἀπειθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀπειθοίην / ἀπειθοῖμῐ | ἀπειθοίης / ἀπειθοῖς | ἀπειθοίη / ἀπειθοῖ | ἀπειθοῖτον / ἀπειθοίητον | ἀπειθοίτην / ἀπειθοιήτην | ἀπειθοῖμεν / ἀπειθοίημεν | ἀπειθοῖτε / ἀπειθοίητε | ἀπειθοῖεν / ἀπειθοίησᾰν | |||||
| imperative | ἀπείθει | ἀπειθείτω | ἀπειθεῖτον | ἀπειθείτων | ἀπειθεῖτε | ἀπειθούντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἀπειθοῦμαι | ἀπειθεῖ, ἀπειθῇ |
ἀπειθεῖται | ἀπειθεῖσθον | ἀπειθεῖσθον | ἀπειθούμεθᾰ | ἀπειθεῖσθε | ἀπειθοῦνται | ||||
| subjunctive | ἀπειθῶμαι | ἀπειθῇ | ἀπειθῆται | ἀπειθῆσθον | ἀπειθῆσθον | ἀπειθώμεθᾰ | ἀπειθῆσθε | ἀπειθῶνται | |||||
| optative | ἀπειθοίμην | ἀπειθοῖο | ἀπειθοῖτο | ἀπειθοῖσθον | ἀπειθοίσθην | ἀπειθοίμεθᾰ | ἀπειθοῖσθε | ἀπειθοῖντο | |||||
| imperative | ἀπειθοῦ | ἀπειθείσθω | ἀπειθεῖσθον | ἀπειθείσθων | ἀπειθεῖσθε | ἀπειθείσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἀπειθεῖν | ἀπειθεῖσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀπειθῶν | ἀπειθούμενος | ||||||||||
| f | ἀπειθοῦσᾰ | ἀπειθουμένη | |||||||||||
| n | ἀπειθοῦν | ἀπειθούμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Aorist: ἀπείθησᾰ, ἀπειθησᾰ́μην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀπείθησᾰ | ἀπείθησᾰς | ἀπείθησε(ν) | ἀπειθήσᾰτον | ἀπειθησᾰ́την | ἀπειθήσᾰμεν | ἀπειθήσᾰτε | ἀπείθησᾰν | ||||
| subjunctive | ἀπειθήσω | ἀπειθήσῃς | ἀπειθήσῃ | ἀπειθήσητον | ἀπειθήσητον | ἀπειθήσωμεν | ἀπειθήσητε | ἀπειθήσωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀπειθήσαιμῐ | ἀπειθήσειᾰς / ἀπειθήσαις | ἀπειθήσειε(ν) / ἀπειθήσαι | ἀπειθήσαιτον | ἀπειθησαίτην | ἀπειθήσαιμεν | ἀπειθήσαιτε | ἀπειθήσειᾰν / ἀπειθήσαιεν | |||||
| imperative | ἀπείθησον | ἀπειθησᾰ́τω | ἀπειθήσᾰτον | ἀπειθησᾰ́των | ἀπειθήσᾰτε | ἀπειθησᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἀπειθησᾰ́μην | ἀπειθήσω | ἀπειθήσᾰτο | ἀπειθήσᾰσθον | ἀπειθησᾰ́σθην | ἀπειθησᾰ́μεθᾰ | ἀπειθήσᾰσθε | ἀπειθήσᾰντο | ||||
| subjunctive | ἀπειθήσωμαι | ἀπειθήσῃ | ἀπειθήσηται | ἀπειθήσησθον | ἀπειθήσησθον | ἀπειθησώμεθᾰ | ἀπειθήσησθε | ἀπειθήσωνται | |||||
| optative | ἀπειθησαίμην | ἀπειθήσαιο | ἀπειθήσαιτο | ἀπειθήσαισθον | ἀπειθησαίσθην | ἀπειθησαίμεθᾰ | ἀπειθήσαισθε | ἀπειθήσαιντο | |||||
| imperative | ἀπείθησαι | ἀπειθησᾰ́σθω | ἀπειθήσᾰσθον | ἀπειθησᾰ́σθων | ἀπειθήσᾰσθε | ἀπειθησᾰ́σθων | |||||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | ἀπειθῆσαι | ἀπειθήσᾰσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀπειθήσᾱς | ἀπειθησᾰ́μενος | ||||||||||
| f | ἀπειθήσᾱσᾰ | ἀπειθησᾰμένη | |||||||||||
| n | ἀπειθῆσᾰν | ἀπειθησᾰ́μενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Descendants
- Greek: απειθώ (apeithó)
Further reading
- “ἀπειθέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.