πίμπρημι

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, from a Proto-Indo-European *preh₁- (“to blow, blaze”), and related to Hittite [script needed] (parai-ᶦ, “to blow, inflate, ignite”). The verb has been influenced in form by πίμπλημι (pímplēmi).[1] Note also Proto-Slavic *pьrěti (“to rot, decay, moulder”).

Pronunciation

 

Verb

πῐ́μπρημῐ • (pĭ́mprēmĭ)

  1. to kindle, burn, burn down
  2. (passive voice) to become inflated or swollen
  3. (of a person) to spout (blood from a wound)

Inflection

   Present: πῐ́μπρημῐ, πῐ́μπρᾰμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πῐ́μπρημῐ πῐ́μπρης πῐ́μπρησῐ(ν) πῐ́μπρᾰτον πῐ́μπρᾰτον πῐ́μπρᾰμεν πῐ́μπρᾰτε πῐμπρᾶσῐ(ν)
subjunctive πῐμπρῶ πῐμπρῇς πῐμπρῇ πῐμπρῆτον πῐμπρῆτον πῐμπρῶμεν πῐμπρῆτε πῐμπρῶσῐ(ν)
optative πῐμπραίην πῐμπραίης πῐμπραίη πῐμπραῖτον,
πῐμπραίητον 		πῐμπραίτην,
πῐμπραιήτην 		πῐμπραῖμεν,
πῐμπραίημεν 		πῐμπραῖτε,
πῐμπραίητε 		πῐμπραῖεν,
πῐμπραίησᾰν
imperative   πῐ́μπρη πῐμπρᾰ́τω πῐ́μπρᾰτον πῐμπρᾰ́των   πῐ́μπρᾰτε πῐμπρᾰ́ντων
middle/
passive 		indicative πῐ́μπρᾰμαι πῐ́μπρᾰσαι πῐ́μπρᾰται πῐ́μπρᾰσθον πῐ́μπρᾰσθον πῐμπρᾰ́μεθᾰ πῐ́μπρᾰσθε πῐ́μπρᾰνται
subjunctive πῐμπρῶμαι πῐμπρῇ πῐμπρῆται πῐμπρῆσθον πῐμπρῆσθον πῐμπρώμεθᾰ πῐμπρῆσθε πῐμπρῶνται
optative πῐμπραίμην πῐ́μπραιο πῐ́μπραιτο πῐ́μπραισθον πῐμπραίσθην πῐμπραίμεθᾰ πῐ́μπραισθε πῐ́μπραιντο
imperative   πῐ́μπρᾰσο πῐμπρᾰ́σθω πῐ́μπρᾰσθον πῐμπρᾰ́σθων   πῐ́μπρᾰσθε πῐμπρᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive πῐμπρᾰ́ναι πῐ́μπρᾰσθαι
participle m πῐμπρᾱ́ς πῐμπρᾰ́μενος
f πῐμπρᾶσᾰ πῐμπρᾰμένη
n πῐμπρᾰ́ν πῐμπρᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπῐ́μπρην, ἐπῐμπρᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐ́μπρην ἐπῐ́μπρης ἐπῐ́μπρη ἐπῐ́μπρᾰτον ἐπῐμπρᾰ́την ἐπῐ́μπρᾰμεν ἐπῐ́μπρᾰτε ἐπῐ́μπρᾰσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπῐμπρᾰ́μην ἐπῐ́μπρᾰσο ἐπῐ́μπρᾰτο ἐπῐ́μπρᾰσθον ἐπῐμπρᾰ́σθην ἐπῐμπρᾰ́μεθᾰ ἐπῐ́μπρᾰσθε ἐπῐ́μπρᾰντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πρήσω, πρήσομαι, πρησθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πρήσω πρήσεις πρήσει πρήσετον πρήσετον πρήσομεν πρήσετε πρήσουσῐ(ν)
optative πρήσοιμῐ πρήσοις πρήσοι πρήσοιτον πρησοίτην πρήσοιμεν πρήσοιτε πρήσοιεν
middle indicative πρήσομαι πρήσῃ,
πρήσει 		πρήσεται πρήσεσθον πρήσεσθον πρησόμεθᾰ πρήσεσθε πρήσονται
optative πρησοίμην πρήσοιο πρήσοιτο πρήσοισθον πρησοίσθην πρησοίμεθᾰ πρήσοισθε πρήσοιντο
passive indicative πρησθήσομαι πρησθήσῃ πρησθήσεται πρησθήσεσθον πρησθήσεσθον πρησθησόμεθᾰ πρησθήσεσθε πρησθήσονται
optative πρησθησοίμην πρησθήσοιο πρησθήσοιτο πρησθήσοισθον πρησθησοίσθην πρησθησοίμεθᾰ πρησθήσοισθε πρησθήσοιντο
active middle passive
infinitive πρήσειν πρήσεσθαι πρησθήσεσθαι
participle m πρήσων πρησόμενος πρησθησόμενος
f πρήσουσᾰ πρησομένη πρησθησομένη
n πρῆσον πρησόμενον πρησθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πεπρήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πεπρήσομαι πεπρήσῃ,
πεπρήσει 		πεπρήσεται πεπρήσεσθον πεπρήσεσθον πεπρησόμεθᾰ πεπρήσεσθε πεπρήσονται
optative πεπρησοίμην πεπρήσοιο πεπρήσοιτο πεπρήσοισθον πεπρησοίσθην πεπρησοίμεθᾰ πεπρήσοισθε πεπρήσοιντο
middle
infinitive πεπρήσεσθαι
participle m πεπρησόμενος
f πεπρησομένη
n πεπρησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔπρησᾰ, ἐπρησᾰ́μην, ἐπρήσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπρησᾰ ἔπρησᾰς ἔπρησε,
ἔπρεσε 		ἐπρήσᾰτον ἐπρησᾰ́την ἐπρήσᾰμεν ἐπρήσᾰτε ἔπρησᾰν
subjunctive πρήσω πρήσῃς πρήσῃ πρήσητον πρήσητον πρήσωμεν πρήσητε πρήσωσῐ(ν)
optative πρήσαιμῐ πρήσειᾰς,
πρήσαις 		πρήσειε(ν),
πρήσαι 		πρήσαιτον πρησαίτην πρήσαιμεν πρήσαιτε πρήσειᾰν,
πρήσαιεν
imperative   πρῆσον πρησᾰ́τω πρήσᾰτον πρησᾰ́των   πρήσᾰτε πρησᾰ́ντων
middle indicative ἐπρησᾰ́μην ἐπρήσω ἐπρήσᾰτο ἐπρήσᾰσθον ἐπρησᾰ́σθην ἐπρησᾰ́μεθᾰ ἐπρήσᾰσθε ἐπρήσᾰντο
subjunctive πρήσωμαι πρήσῃ πρήσηται πρήσησθον πρήσησθον πρησώμεθᾰ πρήσησθε πρήσωνται
optative πρησαίμην πρήσαιο πρήσαιτο πρήσαισθον πρησαίσθην πρησαίμεθᾰ πρήσαισθε πρήσαιντο
imperative   πρῆσαι πρησᾰ́σθω πρήσᾰσθον πρησᾰ́σθων   πρήσᾰσθε πρησᾰ́σθων
passive indicative ἐπρήσθην ἐπρήσθης ἐπρήσθη ἐπρήσθητον ἐπρησθήτην ἐπρήσθημεν ἐπρήσθητε ἐπρήσθησᾰν
subjunctive πρησθῶ πρησθῇς πρησθῇ πρησθῆτον πρησθῆτον πρησθῶμεν πρησθῆτε πρησθῶσῐ(ν)
optative πρησθείην πρησθείης πρησθείη πρησθεῖτον,
πρησθείητον 		πρησθείτην,
πρησθειήτην 		πρησθεῖμεν,
πρησθείημεν 		πρησθεῖτε,
πρησθείητε 		πρησθεῖεν,
πρησθείησᾰν
imperative   πρήσθητῐ πρησθήτω πρήσθητον πρησθήτων   πρήσθητε πρησθέντων
active middle passive
infinitive πρῆσαι πρήσᾰσθαι πρησθῆναι
participle m πρήσᾱς πρησᾰ́μενος πρησθείς
f πρήσᾱσᾰ πρησᾰμένη πρησθεῖσᾰ
n πρῆσᾰν πρησᾰ́μενον πρησθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: πρῆσᾰ, πρησᾰ́μην, πρήσθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πρῆσᾰ πρῆσᾰς πρῆσε(ν) πρήσᾰτον πρησᾰ́την πρήσᾰμεν πρήσᾰτε πρῆσᾰν
subjunctive πρήσω,
πρήσωμῐ 		πρήσῃς,
πρήσῃσθᾰ 		πρήσῃ,
πρήσῃσῐ 		πρήσητον πρήσητον πρήσωμεν πρήσητε πρήσωσῐ(ν)
optative πρήσαιμῐ πρήσαις,
πρήσαισθᾰ,
πρήσειᾰς 		πρήσειε(ν),
πρήσαι 		πρησεῖτον πρησείτην πρησεῖμεν πρησεῖτε πρησεῖεν
imperative   πρῆσον πρησᾰ́τω πρήσᾰτον πρησᾰ́των   πρήσᾰτε πρησᾰ́ντων
middle indicative πρησᾰ́μην πρήσᾰο πρήσᾰτο πρήσᾰσθον πρησᾰ́σθην πρησᾰ́με(σ)θᾰ πρήσᾰσθε πρήσᾰντο
subjunctive πρήσωμαι πρήσηαι πρήσηται πρήσησθον πρήσησθον πρησώμε(σ)θᾰ πρήσησθε πρήσωνται
optative πρησαίμην πρήσαιο πρήσαιτο πρήσαισθον πρησαίσθην πρησαίμε(σ)θᾰ πρήσαισθε πρησαίᾰτο
imperative   πρῆσαι πρησᾰ́σθω πρήσᾰσθον πρησᾰ́σθων   πρήσᾰσθε πρησᾰ́σθων
passive indicative πρήσθην πρήσθης πρήσθη πρήσθητον πρησθήτην πρήσθημεν πρήσθητε πρήσθησᾰν,
πρῆσθεν
subjunctive πρησθῶ πρησθῇς πρησθῇ πρησθῆτον πρησθῆτον πρησθῶμεν πρησθῆτε πρησθῶσῐ(ν)
optative πρησθείην πρησθείης πρησθείη πρησθεῖτον,
πρησθείητον 		πρησθείτην,
πρησθειήτην 		πρησθεῖμεν,
πρησθείημεν 		πρησθεῖτε,
πρησθείητε 		πρήσθειεν,
πρησθείησᾰν
imperative   πρήσθητῐ πρησθήτω πρήσθητον πρησθήτων   πρήσθητε πρησθέντων
active middle passive
infinitive πρῆσαι/πρησᾰ́μεν/πρησᾰμέναι πρήσᾰσθαι πρησθῆναι/πρησθήμεναι
participle m πρήσᾱς πρησᾰ́μενος πρησθείς
f πρήσᾱσᾰ πρησᾰμένη πρησθεῖσᾰ
n πρῆσᾰν πρησᾰ́μενον πρησθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπρήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐπρήμην ἔπρηο ἔπρητο ἔπρησθον ἐπρήσθην ἐπρήμεθᾰ ἔπρησθε ἔπρηντο
subjunctive                
optative πρῄμην πρῇο πρῇτο πρῇσθον πρῄσθην πρῄμεθᾰ πρῇσθε πρῇντο
imperative   πρῆο πρήσθω πρῆσθον πρήσθων   πρῆσθε πρήσθων
middle
infinitive πρῆσθαι
participle m πρήμενος
f πρημένη
n πρήμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: πρήμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πρήμην πρῆο πρῆτο πρῆσθον πρήσθην πρήμε(σ)θᾰ πρῆσθε πρῆντο
subjunctive                
optative πρῄμην πρῇο πρῇτο πρῇσθον πρῄσθην πρῄμε(σ)θᾰ πρῇσθε πρῄᾰτο
imperative   πρῆο πρήσθω πρῆσθον πρήσθων   πρῆσθε πρήσθων
middle
infinitive πρῆσθαι
participle m πρήμενος
f πρημένη
n πρήμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πέπρηκᾰ, πέπρησμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πέπρηκᾰ πέπρηκᾰς πέπρηκε(ν) πεπρήκᾰτον πεπρήκᾰτον πεπρήκᾰμεν πεπρήκᾰτε πεπρήκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπρήκω πεπρήκῃς πεπρήκῃ πεπρήκητον πεπρήκητον πεπρήκωμεν πεπρήκητε πεπρήκωσῐ(ν)
optative πεπρήκοιμῐ,
πεπρηκοίην 		πεπρήκοις,
πεπρηκοίης 		πεπρήκοι,
πεπρηκοίη 		πεπρήκοιτον πεπρηκοίτην πεπρήκοιμεν πεπρήκοιτε πεπρήκοιεν
imperative   πέπρηκε πεπρηκέτω πεπρήκετον πεπρηκέτων   πεπρήκετε πεπρηκόντων
middle/
passive 		indicative πέπρησμαι πέπρησαι πέπρησται πέπρησθον πέπρησθον πεπρήσμεθᾰ πέπρησθε πεπρήσᾰται
subjunctive πεπρησμένος ὦ πεπρησμένος ᾖς πεπρησμένος ᾖ πεπρησμένω ἦτον πεπρησμένω ἦτον πεπρησμένοι ὦμεν πεπρησμένοι ἦτε πεπρησμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπρησμένος εἴην πεπρησμένος εἴης πεπρησμένος εἴη πεπρησμένω εἴητον/εἶτον πεπρησμένω εἰήτην/εἴτην πεπρησμένοι εἴημεν/εἶμεν πεπρησμένοι εἴητε/εἶτε πεπρησμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πέπρησο πεπρήσθω πέπρησθον πεπρήσθων   πέπρησθε πεπρήσθων
active middle/passive
infinitive πεπρηκέναι πεπρῆσθαι
participle m πεπρηκώς πεπρησμένος
f πεπρηκυῖᾰ πεπρησμένη
n πεπρηκός πεπρησμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πέπρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πέπρημαι πέπρησαι πέπρηται πέπρησθον πέπρησθον πεπρήμεθᾰ πέπρησθε πέπρηνται
subjunctive πεπρημένος ὦ πεπρημένος ᾖς πεπρημένος ᾖ πεπρημένω ἦτον πεπρημένω ἦτον πεπρημένοι ὦμεν πεπρημένοι ἦτε πεπρημένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπρημένος εἴην πεπρημένος εἴης πεπρημένος εἴη πεπρημένω εἴητον/εἶτον πεπρημένω εἰήτην/εἴτην πεπρημένοι εἴημεν/εἶμεν πεπρημένοι εἴητε/εἶτε πεπρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πέπρησο πεπρήσθω πέπρησθον πεπρήσθων   πέπρησθε πεπρήσθων
infinitive πεπρῆσθαι
participle m πεπρημένος
f πεπρημένη
n πεπρημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future, Aorist and Perfect are shared with the related and mostly synonymous verb πρήθω (prḗthō).

Derived terms

  • ἀναπίμπρημι (anapímprēmi)
  • ἀποπίμπρημι (apopímprēmi)
  • διαπίμπρημι (diapímprēmi)
  • ἐγκαταπίμπρημι (enkatapímprēmi)
  • ἐμπίμπρημι (empímprēmi)
  • ἐπικαταπίμπρημι (epikatapímprēmi)
  • καταπίμπρημι (katapímprēmi)
  • περιπίμπρημι (peripímprēmi)
  • προκαταπίμπρημι (prokatapímprēmi)
  • συγκαταπίμπρημι (sunkatapímprēmi)
  • συνεκπίμπρημι (sunekpímprēmi)
  • ὑποπίμπρημῐ (hupopímprēmĭ)
  • βούπρηστις (boúprēstis)
  • ἐμπρησμός (emprēsmós)
  • ἐμπρήστής (emprḗstḗs)
  • πρηδών (prēdṓn)
  • πρημαίνω (prēmaínō)
  • πρημονάω (prēmonáō)
  • πρῆσις (prêsis)
  • πρῆσμα (prêsma)
  • πρησμονή (prēsmonḗ)
  • πρηστήρ (prēstḗr)
  • πρηστηριάζω (prēstēriázō)
  • πρηστικός (prēstikós)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “πίμπρημι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1192

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.