παιδοδιδάσκαλος
Ancient Greek
Etymology
From παῖς (paîs, “child”) + δῐδᾰ́σκᾰλος (dĭdắskălos, “teacher, instructor”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pai̯.do.di.dás.ka.los/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /pɛ.do.diˈdas.ka.los/
- (4th CE Koine) IPA(key): /pɛ.ðo.ðiˈðas.ka.los/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /pe.ðo.ðiˈðas.ka.los/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /pe.ðo.ðiˈðas.ka.los/
Noun
παιδοδῐδᾰ́σκᾰλος • (paidodĭdắskălos) m (genitive παιδοδῐδᾰσκᾰ́λου); second declension
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ παιδοδῐδᾰ́σκᾰλος ho paidodĭdắskălos |
τὼ παιδοδῐδᾰσκᾰ́λω tṑ paidodĭdăskắlō |
οἱ παιδοδῐδᾰ́σκᾰλοι hoi paidodĭdắskăloi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ παιδοδῐδᾰσκᾰ́λου toû paidodĭdăskắlou |
τοῖν παιδοδῐδᾰσκᾰ́λοιν toîn paidodĭdăskắloin |
τῶν παιδοδῐδᾰσκᾰ́λων tôn paidodĭdăskắlōn | ||||||||||
| Dative | τῷ παιδοδῐδᾰσκᾰ́λῳ tōî paidodĭdăskắlōi |
τοῖν παιδοδῐδᾰσκᾰ́λοιν toîn paidodĭdăskắloin |
τοῖς παιδοδῐδᾰσκᾰ́λοις toîs paidodĭdăskắlois | ||||||||||
| Accusative | τὸν παιδοδῐδᾰ́σκᾰλον tòn paidodĭdắskălon |
τὼ παιδοδῐδᾰσκᾰ́λω tṑ paidodĭdăskắlō |
τοὺς παιδοδῐδᾰσκᾰ́λους toùs paidodĭdăskắlous | ||||||||||
| Vocative | παιδοδῐδᾰ́σκᾰλε paidodĭdắskăle |
παιδοδῐδᾰσκᾰ́λω paidodĭdăskắlō |
παιδοδῐδᾰ́σκᾰλοι paidodĭdắskăloi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Further reading
- “παιδοδιδάσκαλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press