πανοπλία

Ancient Greek

Etymology

From πάνοπλος (pánoplos, “in full armour”) +‎ -ῐ́ᾱ (-ĭ́ā), from πᾶς (pâs, “all, every”) + ὅπλον (hóplon, “armour”).

Pronunciation

 

Noun

πᾰνοπλῐ́ᾱ • (pănoplĭ́ā) f (genitive πᾰνοπλῐ́ᾱς); first declension

  1. suit of armour

Inflection

First declension of ἡ πᾰνοπλῐ́ᾱ; τῆς πᾰνοπλῐ́ᾱς (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ πᾰνοπλῐ́ᾱ
hē pănoplĭ́ā 		τὼ πᾰνοπλῐ́ᾱ
tṑ pănoplĭ́ā 		αἱ πᾰνοπλῐ́αι
hai pănoplĭ́ai
Genitive τῆς πᾰνοπλῐ́ᾱς
tês pănoplĭ́ās 		τοῖν πᾰνοπλῐ́αιν
toîn pănoplĭ́ain 		τῶν πᾰνοπλῐῶν
tôn pănoplĭôn
Dative τῇ πᾰνοπλῐ́ᾳ
tēî pănoplĭ́āi 		τοῖν πᾰνοπλῐ́αιν
toîn pănoplĭ́ain 		ταῖς πᾰνοπλῐ́αις
taîs pănoplĭ́ais
Accusative τὴν πᾰνοπλῐ́ᾱν
tḕn pănoplĭ́ān 		τὼ πᾰνοπλῐ́ᾱ
tṑ pănoplĭ́ā 		τᾱ̀ς πᾰνοπλῐ́ᾱς
tā̀s pănoplĭ́ās
Vocative πᾰνοπλῐ́ᾱ
pănoplĭ́ā 		πᾰνοπλῐ́ᾱ
pănoplĭ́ā 		πᾰνοπλῐ́αι
pănoplĭ́ai
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

  • → Catalan: panòplia
  • → English: panoply
  • Greek: πανοπλία (panoplía)

References

Greek

Noun

πανοπλία • (panoplía) f (plural πανοπλίες)

  1. (military) armour, armor (tanks, etc)
  2. (military, history) suit of armour, armour, armor

Declension

Declension of πανοπλία
singular plural
nominative πανοπλία (panoplía) πανοπλίες (panoplíes)
genitive πανοπλίας (panoplías) πανοπλιών (panoplión)
accusative πανοπλία (panoplía) πανοπλίες (panoplíes)
vocative πανοπλία (panoplía) πανοπλίες (panoplíes)

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.