παντοκρατειρῶν

Ancient Greek

Pronunciation

 

Noun

παντοκρατειρῶν • (pantokrateirôn)

  1. genitive plural of παντοκράτειρα (pantokráteira)

Inflection

First declension of ἡ παντοκράτειρᾰ; τῆς παντοκρατείρᾱς (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ παντοκράτειρᾰ
hē pantokráteiră 		τὼ παντοκρατείρᾱ
tṑ pantokrateírā 		αἱ παντοκράτειραι
hai pantokráteirai
Genitive τῆς παντοκρατείρᾱς
tês pantokrateírās 		τοῖν παντοκρατείραιν
toîn pantokrateírain 		τῶν παντοκρατειρῶν
tôn pantokrateirôn
Dative τῇ παντοκρατείρᾳ
tēî pantokrateírāi 		τοῖν παντοκρατείραιν
toîn pantokrateírain 		ταῖς παντοκρατείραις
taîs pantokrateírais
Accusative τὴν παντοκράτειρᾰν
tḕn pantokráteirăn 		τὼ παντοκρατείρᾱ
tṑ pantokrateírā 		τᾱ̀ς παντοκρατείρᾱς
tā̀s pantokrateírās
Vocative παντοκράτειρᾰ
pantokráteiră 		παντοκρατείρᾱ
pantokrateírā 		παντοκράτειραι
pantokráteirai
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.