παράμεινον
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pa.rá.meː.non/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /paˈra.mi.non/
- (4th CE Koine) IPA(key): /paˈra.mi.non/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /paˈra.mi.non/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /paˈra.mi.non/
Verb
πᾰράμεινον • (părámeinon)
- second-person singular aorist active imperative of παραμένω (paraménō)