παραμένητον

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.nɛː.ton/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.ne̝.ton/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.ni.ton/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.ni.ton/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.ni.ton/

Verb

παραμένητον • (paraménēton)

second-person dual present active subjunctive of παραμένω (paraménō)